SPRAWA PRZESTĘPSTWA SĘDZIÓW TK W ZWIĄZKU Z WYROKIEM Z 9 MARCA 2016 TRAFI DO SĄDU?

19 października Stowarzyszenie Interesu Społecznego WIECZYSTE złożyło zażalenie na postanowienie Prokuratury Okręgowej w Warszawie z dn. 7.10.2016 w/s odmowy wszczęcia śledztwa ws. podejrzenia popełnienia przestępstwa przez sędziów Trybunału Konstytucyjnego poprzez:

- rozstrzyganie wniosków ws. zgodności z konstytucją ustawy z dn. 22.12.2015 o zmianie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym na rozprawie w dniu 9 marca 2016 (K 47/15) w składzie niezgodnym z przepisami art.44 ust.1 i 3 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym w brzmieniu znowelizowanym ustawą z dn. 22.12.2015 i przepisami art.194 ust.1 i 197 Konstytucji RP oraz

- próbę nadania formuły „wyroku” – stanowisku z dn.9 marca 2016 wyrażonemu przez sędziów na rozprawie,

Tj. o czyny noszącym znamiona art.231 i 271§1 Kodeksu Karnego

W dniu 8 i 9 marca 2016 Trybunał Konstytucyjny w składzie 12 sędziów rozpatrzył wnioski dot. zgodności z konstytucją ustawy z dn. 22.12.2015 o zmianie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Jak wynika z zarządzeń prezesa Trybunału Rzeplińskiego a także z przebiegu rozprawy, posiedzenie Trybunału odbywało się w składzie 12 osób czyli w składzie niezgodnym zarówno z obowiązującą ustawą o Trybunale Konstytucyjnym, obowiązującą na dzień 9 marca br. (art.44 ust.1 i 3 w związku z art.197 konstytucji) - 13 osób jak i w składzie określonym w Konstytucji RP (art.194 ust.1) tj. 15 osób. Ponadto nie spełniono wymogu kolejności rozpatrywanych ustaw. Wydanie tzw. „wyroku” w składzie niezgodnym z ustawą stanowi przekroczenie uprawnień na niekorzyść interesu społecznego tj. okoliczności określonej w art.231 KK. Równocześnie próba nadania waloru „orzeczenia” rozstrzygnięciu stanowisku wyrażonym przez sędziów na rozprawie w dn. 9 marca 2016 r. stanowi poświadczenie nieprawdy w dokumentach, tj. czyn określony w art.271 Kodeksu Karnego.

Zawiadomienie ws. podejrzenia popełnienia przestępstwa złożyło Stowarzyszenie Interesu Społecznego WIECZYSTE oraz osoby fizyczne. 7 października prokuratura odmówiła wszczęcia śledztwa uzasadniając, iż są różne opinie prawne, a Sąd Najwyższy wyraził wątpliwości co do możliwości zakwalifikowania błędnej, a nawet oczywiście i rażąco błędnej wykładni prawa przez sędziego jako występku przekroczenia uprawnień. Na tej podstawie stwierdzono, iż nie sposób przyjąć by prezes TK Andrzej Rzepliński działał w zamiarze wyrządzenia szkody interesowi publicznemu.

  

W zażaleniu Stowarzyszenie zwraca uwagę, że działania prezesa i sędziów TK miały charakter celowy. Świadczą o tym wydane wcześniejsze zarządzenia i postanowienia, a także fakt iż już 2 tygodnie przed 9 marca 2016 r tzw. wyrok (oczywiście o niekonstytucyjności ustawy) był gotowy.

Dowód: http://wpolityce.pl/polityka/284429-czy-to-mozliwe-tu-trybunal-w-zadumie-radzi-a-tam-politycy-platformy-wysylaja-sobie-projekt-orzeczenia-jakie-ma-zapasc-zobacz-dokument

Tymczasem zgodnie z art.316§1 k.p.c. Po zamknięciu rozprawy sąd wydaje wyrok, biorąc za podstawę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy. Art. 324. § 1. K.p.c zaś wyraźnie stwierdza, iż Sąd wydaje wyrok po niejawnej naradzie sędziów. Narada obejmuje dyskusję, głosowanie nad mającym zapaść orzeczeniem i zasadniczymi powodami rozstrzygnięcia albo uzasadnieniem, jeżeli ma być wygłoszone, oraz spisanie sentencji wyroku. Z przepisu wynika, że wszystkie te czynności mają zapaść po zamknięciu rozprawy i naradzie sędziów z udziałem wszystkich przywołanych do orzekania w sprawie. Tymczasem na 2 tygodnie przed rozprawą wyrok był już napisany i sporządzono uzasadnienie, bez wcześniejszej narady z udziałem wszystkich sędziów, którzy mieli orzekać w sprawie. Reasumując podjęto działania zmierzające do naruszenia art.316 i 324 k.p.c co trudno uznać za błędną wykładnię. Było to działanie wręcz niezgodne z prawem, na niekorzyść interesu publicznego.

Ponadto rozpatrzenie sprawy przez Trybunał Konstytucyjny pod przewodnictwem prezesa Andrzeja Rzeplińskiego w składzie 12 osobowym stoi w absolutnej sprzeczności z przepisem art.44 ust.1 i 3 w związku z art.197 Konstytucji. Naruszając ten przepis de facto Trybunał kwestionuje ustawę przed jej rozpoznaniem, co znów staje w sprzeczności z art.316 i 324 k.p.c. Ponadto samo Zgromadzenie Ogólne Sądu Najwyższego uznał, że Nieopublikowany wyrok Trybunału Konstytucyjnego o niekonstytucyjności jakiegoś przepisu uchyla domniemanie jego zgodności z konstytucją już z chwilą ogłoszenia wyroku, co oznacza iż sędziowie TK byli zobowiązani do stosowaniu przepisu zaskarżonej ustawy o TK do czasu ogłoszenia aż do wyroku o konstytucyjności zaskarżonych przepisów. O tym, że Trybunał nie mógł ominąć przepisy zaskarżonej ustawy przy orzekaniu, sędziowie TK zdawali sobie sprawę, albowiem np. sędzia Marek Zubik w monografii Status prawny sędziego Trybunału Konstytucyjnego, Warszawa 2011, s. 116 stwierdzał, że  "W ramach rozpoznawania spraw sędziowie Trybunału związani są wszystkimi ustawowymi regulacjami procedury sądowo-konstytucyjnej. Nie mogą samodzielnie pomijać takich przepisów choćby uznali je za «oczywiście» niekonstytucyjne. Nic nie stoi natomiast na przeszkodzie, aby TK w odpowiedniej procedurze orzekł o niekonstytucyjności ustawy o TK czy innych wiążących go norm proceduralnych”. 

http://serwis21.blogspot.com/2016/05/tzw-wyrokiem-z-9-marca-sedzia-tk-marek.html

Zatem rozstrzygano przed rozprawą, następowało to w warunkach zmowy niektórych sędziów, naruszając obowiązujące przepisy prawne, w sposób świadomy i celowy, mając jedynie na myśli chęć uzurpacji sobie władzy kosztem interesu publicznego. Z tych powodów, Stowarzyszenie złożyło zażalenie na postanowienie odmowne, co oznacza iż sprawą będzie musiał zająć się Sąd.