Nie doczekał się biogramu, Krzyża, dodatku do emerytury

W dniu 01.09.2017r., po ciężkiej chorobie zmarł na emigracji w Kanadzie, nasz kolega Ś.P. Ireneusz Sierański, założyciel oraz Przewodniczący Ogólnopolskiego Komitetu Założycielskiego Związku Zawodowego Funkcjonariuszy MO w roku 1981.

Łączymy się w bólu z jego bliskimi. Irek był dla nas niedoścignionym wzorcem człowieka niezłomnego, zawsze dążącego do prawdy. Niestety na tym padole łez, młyny sprawiedliwości mielą bardzo, ale to bardzo powoli. Dopiero teraz po 28 latach od odzyskania Niepodległości, władza zaczyna doceniać wkład powołanego przez Irka ruchu, który pośrednio przyczynił się do obalenia tego poprzedniego, złego systemu i udostępnił obecnie rządzącym dostęp do władzy. Dopiero teraz zaczynamy być doceniani i zaczynamy otrzymywać "brawa".

Ireneusz Sierański był człowiekiem który nic nie robił za coś, ale wszystko dla kogoś.

Nie myślał nigdy o sobie. Zawsze o innych. Przez próbę założenia ZZ w MO chciał polepszyć warunki pracy i życia funkcjonariuszy. Próbował dogadywać się z robotnikami z „Solidarności" dążąc do pojednania ze społeczeństwem. Najlepszym dowodem na to, jest udział w II turze Zjazdu „Solidarności" we wrześniu 1981 r i złożenie kwiatów pod pomnikiem poległych stoczniowców. Brał udział w organizacji służb porządkowych w kościele pw. św. Stanisława Kostki w Warszawie po uprowadzeniu bł. ks. Jerzego Popiełuszki. Są to tylko okruchy z jego działalności społecznej dla Ojczyzny.

Irek nigdy, niczego nie robił dla "braw". Nigdy tych "braw" nie oczekiwał. Niestety również tych "braw" nie doczekał.

Nie doczekał biogramu w Encyklopedii Solidarności, nie doczekał Krzyża Wolności i Solidarności, nie doczekał dodatku do emerytury i innych przywilejów związanych z ulgami w dostępie do służby zdrowia. Nic to...

Człowiek umiera, kiedy się o nim zapomina. My nie zapomnimy.

Irek nie umarł, poszedł tylko przed nami, przygotować miejsce dla nas.

A decydentom i rządzącym chcemy powiedzieć, parafrazując słowa ks. Twardowskiego: „spieszmy się doceniać ludzi, tak szybko odchodzą”.

Uroczystości pogrzebowe odbędą się w dniu 24.11.2017 r., na Cmentarzu Bródnowskim przy ul. św. Wincentego 83, w 03-530 Warszawie.

Początek uroczystości o godz. 12:00, w kościele pw. św. Wincentego a’ Paulo (drewniany) na terenie cmentarza. Prosimy liczny udział pocztów sztandarowych.

Poniżej publikujemy życiorys Ireneusza do biogramu który ma się ukazać w tomie III Encyklopedii „Solidarności"

Biogram do Encyklopedii Solidarności

Ireneusz Sierański, ur. 27 VII 1947 w Łaskarzewie. Ukończył Szkołę Elektromechaniczną, następnie XV Liceum Ogólnokształcące w Warszawie (1976). Przed wojskiem (1966-1968) pracował w Miejskich Zakładach Komunikacyjnych jako elektromonter; następnie w „Elektromontaż-u”. Od 1970 funkcjonariusz w Batalionie Pogotowia i Zmotoryzowanych Patroli Komendy Stołecznej MO ostatnio w stopniu sierżanta. 26 V 1981 pomysłodawca, organizator, przewodniczący zebrania na którym powołano Tymczasowy Komitet Założycielski Związku Zawodowego Funkcjonariuszy MO, zostaje jego przewodniczącym. 1 VI 1981 przewodniczący Zjazdu Delegatów w Warszawie, członek prezydium. 3 VI 1981 wnioskodawca petycji do Sejmu o poparcie dla ruchu związkowego w milicji. 9 VI 1981 uczestnik II Zjazdu Delegatów z całego kraju, wybrany przewodniczącym Ogólnokrajowego Komitetu Założycielskiego ZZ FMO i ruchu związkowego w MO. 12 VI 1981 sygnatariusz wniosku do Sądu Wojewódzkiego w Warszawie o rejestrację ZZ FMO. Uczestnik wielu akcji plakatowania ulic i kolportażu ulotek w Warszawie. 17 VI 1981 zwolniony ze służby za działalność związkową (z art. 65. ust. 2. Pkt. 7 o MO. tj. dla dobra służby). Organizator tajnych posiedzeń prezydium OKZ ZZ FMO w Warszawie. 25 IX 1981 uczestnik rozprawy rejestracyjnej Związku, po odmowie rejestracji współorganizator protestu - okupacji Hali Gwardii spacyfikowanej przez oddziały ZOMO. 27-29 IX 1981 przewodniczący delegacji OKZ ZZ FMO na II turze Pierwszego Zjazdu Solidarności w Gdańsku; składanie wieńca pod Pomnikiem Ofiar Grudnia 1970. Czynnie współpracuje z Zarządem "S" Region Mazowsze; uczestniczy w spotkaniach z załogami warszawskich zakładów pracy i ze studentami. 19 X 1981 rewizja w jego mieszkaniu, oficjalnej siedzibie Związku, zabrano całą dokumentację OKZ ZZFMO. Aresztowany, przesłuchiwany w KS MO. Zwolniony po interwencji Seweryna Jaworskiego i Zbigniewa Romaszewskiego z Biura Interwencji przy ZR "S". 2 XII 1981 udziela wsparcia studentom Wyższej Oficerskiej Szkoły Podchorążych Pożarnictwa w Warszawie; odczytuje odezwę do milicjantów i ZOMO o zaniechanie pacyfikacji uczelni (co doprowadziło, że w pierwszej fazie ZOMO odmówiło szturmu). Studenci zostali brutalnie potraktowani i spacyfikowani przez pododdział specjalny mjr. Jerzego Dziewulskiego. 4 XII 1981 przewodniczący delegacji ZZ FMO w uroczystościach wyświęcenia sztandaru "S" w kopalni "Rozbark" w Bytomiu; rozmowa z kard. Józefem Glempem. 11 XII 1981 uczestnik obrad KK "S" w Gdańsku. 11-13 XII 1981 uczestnik protestu głodowego funkcjonariuszy MO w Stoczni im. A. Warskiego w Szczecinie. Na początku stanu wojennego ukrywa się. 14 XII 1981 przekazuje List Stoczniowców do warszawskich zakładów pracy. 19 XII 1981-23 XI 1982 internowany w ZK Białołęka; dwukrotnie hospitalizowany w szpitalach warszawskich; pobity przez ZOMO podczas "ścieżki zdrowia"; protest głodowy (3-7.10.1982); inicjator wydawania biuletynu "W Służbie Narodu" oraz gazety "Godność" wydawanej przez CDN; autor artykułów i organizator kolportażu. Po wyjściu z internowania wielokrotnie przesłuchiwany, po jednym z przesłuchań dowieziony na rozmowę z gen. Kiszczakiem. W czasie rozmowy m.in. otrzymał zakaz wszelkiej pracy na terenie całego kraju. Podjął się wraz z Tadeuszem Bartczakiem (członek ZZ FMO) oraz grupą ludzi z „Solidarności” i funkcjonariuszem MO z konwoju, odbicia 15.02.1983r. Zbigniewa Romaszewskiego z Warszawskiego Wojskowego Sądu Okręgowego. Będąc w Sądzie w mundurze milicjanta akcję odwołano “ nie było zgody Romaszewskiego. W latach 1983-1986 prowadzi sklep zoologiczny. Szykanowany, zmuszony wraz z rodziną do wyjazdu z Polski (Kanada 1986). Autor i wydawca książki "Wspomnienia Przewodniczącego Ogólnopolskiego Komitetu Założycielskiego ZZ FMO. 1981-1986. Toronto 2012. Odznaczony Medalem XX-lecia NSZZ Policjantów; Odznaką Honorową XX-lecia NSZZ P (2010); Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2015). Rozpracowywany: 1981 przez Wydz. Dochodzeniowo-Śledczy KSMO, 1981-1984 przez Wydz. III-1 KSMO krypt. "Rozłam", 1983-1985 przez Wydz. III-2 KSMO krypt. "Pismo", 1985 przez Wydz. III-2 SUSW krypt. "Etyka". Inwigilacja prowadzona przez Wydz. IX departamentu III MSW.

Ireneusz. Sierański zmarł po ciężkiej chorobie w dniu 01.09.2017r. dokładnie po 31 latach pobytu na emigracji.

Zestawił: Edmund Lajdorf

Życiorys I. SIERAŃSKIEGO powinien ukazać się w III tomie E-S !!!

W imieniu SFMO „Godność”

Mł. insp. W st. spocz. Julian Sekuła – Prezes

St. sierż w st. spocz. Andrzej T. Proba - Wiceprezes