Stanisław Palczewski nie żyje. Był nestorem ruchu niepodległościowego II i III konspiracji w Małopolsce. Porządny Człowiek, Polak i katolik. Zmarł w domu rodzinnym po długiej i ciężkiej chorobie, którą znosił ze stoicyzmem, dzisiaj, 30 września 2014 roku, Do końca przytomny, w otoczeniu małżonki, dzieci i wnuków - oddał ducha Panu kilka minut po godzinie 10 rano. Otoczony powszechnym szacunkiem, był mentorem i przyjacielem krakowskich Konfederatow Polski Niepodległej. Cześć Jego jasnej pamięci!
R. Bocian
Stanisław Palczewski, ur. 21 VI 1935 w Jordanowie k. Rabki-Zdrój. 1948-1952 uczeń III LO im. Króla Jana Sobieskiego w Krakowie (z powodów politycznych wydalony), V LO im. Augusta Witkowskiego tamże.
1946-1948 w ZHP. 1950-1952 szef sztabu Związku Walczącej Młodzieży Polskiej (ps. Harigan), kolporter ulotek, zrywał czerwone flagi, wykonywał napisy na murach, planował zamachy na milicjantów. Za działalność w ZWMP więziony przez 7 lat. 1959-1960 magazynier w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Handlu Obuwiem Przedsiębiorstwo Państwowe w Krakowie, w 1960 praktykant w ZUS, 1961-1962 spedytor w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Handlu Artykułami Spożywczymi, 1963-1967 informator turystyczny w Krakowskim Przedsiębiorstwie Obsługi Ruchu Turystycznego Wawel-Tourist, 1967-1990 likwidator szkód majątkowych, następnie p.o. naczelnik wydziału odszkodowań majątkowych w PZU. 1974-1980 mąż zaufania w ZZ. Od 1976 wydawca, kolporter wydawnictw niezależnych, organizator demonstracji; 1977-1979 rzecznik ROPCiO w Krakowie; 1977-1981 współzałożyciel, współredaktor niezależnej „Opinii Krakowskiej”; w 1978 organizator demonstracji z okazji 11 XI; 1 IX 1979 – 1989 współzałożyciel KPN, członek Rady Politycznej, 1979-1981 szef Obszaru II w Krakowie.
Od IX 1980 w „S”.
13 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia w Nowym Wiśniczu, Załężu k. Rzeszowa, Kielcach-Piaskach, 20 VII 1982 zwolniony; przeniesiony na gorsze stanowisko pracy. W 1987 uczestnik Ogólnopolskiego Kongresu KPN w Krakowie. Wielokrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany.
W 1989 uczestnik kampanii wyborczej KO „S”, organizator spotkań i punktów informacyjnych. 1991-1999 na rencie, od 2000 na emeryturze. Od 1994 prezes Związku Młodocianych Więźniów Politycznych lat 1944-1956 Jaworzniacy Oddział w Krakowie, członek Wojewódzkiej Rady Kombatantów i Osób Represjonowanych przy Wojewodzie Małopolskim (od 2009 Małopolska Rada Kombatantów i Osób Represjonowanych); od 1996 sekretarz Porozumienia Organizacji Kombatanckich i Niepodległościowych w Krakowie; od 1999 współzałożyciel i członek stowarzyszenia Związek Konfederatów Polski Niepodległej 1979-1989.
Odznaczony Odznaką Weterana Walk o Niepodległość (1995), Krzyżem Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość (1996), Krzyżem Niezłomnych (1999), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2007).
Do 9 X 1984 rozpracowywany przez Wydz. III WUSW w Krakowiew ramach SOR krypt. Gniazdo.
opr Helena Szczodry, Sławomir Chmura
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz