31 grudnia 2014

SYN MINISTRA RÓWNIEJSZY WOBEC PRAWA?

W marcu 2014 r. podczas rutynowej kontroli drogowej u 21-letniego Armina H. znaleziona marihuanę - miał 1,56 grama marihuany. Armin usłyszał zarzuty, ale prokuratura chce sprawę warunkowo umorzyć, mimo że w innych wypadkach ręka wymiaru sprawiedliwości jest surowa za ten rodzaj przestępstwa. Dodajmy przy tym, iż wprawdzie przyznał się do winy, ale odmówił wskazania dilera, od którego kupił marihuanę. Więcej nie dokonano przeszukania miejsca zamieszkania Armina H. Skąd taka pobłażliwość prokuratury (Rejonowej w Piasecznie)? Otóż Armin H jest synem czołowego działacza Platformy Obywatelskiego, ministra w rządzie Ewy Kopacz - Andrzeja Halickiego, a mieszkanie nie przeszukano bo jednym z lokatorów był bowiem ówczesny poseł PO, a dziś minister. Tak wygląda praworządność w państwie rządzonym przez PO-PSL.

SZCZĘŚLIWEGO NOWEGO ROKU 2015

JASNA SPRAWA CZYLI NOWA OPERACJA BIZNESOWA JURKA OWSIAKA

Zbliża się kolejna Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy. W mainstreamowych mediach nastąpi jak co roku heca, wielu polityków sobie przypnie naleki WOŚP, usłyszymy od dziennikarzy, jaka to wspaniała sprawa itp. Tymczasem Finanse WOŚP i spółek powiązanych nie są jasne (odmówiono udostępnienia dokumentacji sądowi), cała impreza odbywa się m.in. za środki publiczne (pieniądze z państwowych spółek, bezpłatna emisja programowa w TVP itp), z których nikt się rozlicza. Zwykli ofiarodawcy, nawet nie wie że na tej charytatywności wiele osób żyło na niezłym poziomie. Poniżej informacja Piotra Wielguckiego znanego blogera jako MatkaKurka na temat nowego biznesu Jerzego Owsiaka (tekst za http://kontrowersje.net).

Przykładami bezczelności i poczucia bezkarności prezesa Owsiaka mógłbym sypać godzinami. Pierwsze z brzegu to oczywiście lekceważenie obowiązującego prawa: odmowa realizacji prawomocnych zarządzeń Sądu, czy permanentne łamanie ustawy o dostępności do informacji publicznej. Tylko te dwa karygodne i ostentacyjne omijanie przepisów prawa pokazują, że Jerzy Owsiak czuje się nietykalny. Niestety podobne postawy są czymś powszednim u pana prezesa i rzec by można, że na nikim to nie robi większego wrażenia. Większość się przyzwyczaiła do istnienia Owsiaków, Nowaków, Sikorskich, Wojewódzkich, pozostali tracą ochotę do opisywania patologii, którą wyniesiono na poziom cnoty. Zdarzają się jednak takie „numery”, które powinny obudzić najbardziej obojętnych. Dziś opiszę niewiarygodnie bezczelne zagranie Owsiaka, pokazujące w jakim poczuciu wyższości i kpiny ze zwykłych ludzi żyje pan prezes. W dniu 3 kwietnia 2014 roku Sąd Rejonowy w Złotoryi wydał zarządzenie, w którym zażądał od WOŚP i „Złotego Melona” przekazania kopii dokumentacji finansowej odzwierciedlającej „wszelkie operacje finansowe” w trójkącie: „Mrówka Cała”, „Złoty Melon” i WOŚP. 12 maja 2014 roku trafiło do Sądu kilkanaście nieistotnych i wewnętrznie sprzecznych świstków, z czego spora część została wyprodukowana w Excelu. Z dostarczonej do Sądu makulatury wiadomo, że z fundacji WOŚP i „Złotego Melona” prywatna firma żony Owsiaka „Mrówka Cała” wydoiła co najmniej 1,3 miliona złotych, w postaci rozmaitych zleceń i innych usług wykonywanych za pieniądze donatorów, w tym za pieniądze z puszek. Sąd nie dał wiary pociętym starym gazetom, które księgowa Pilarska i Jerzy Owsiak drwiąc z ludzkiej inteligencji podpisali: „zestawienia finansowe”. 17 czerwca 2014 roku Sąd wydał nowe zarządzenia, domagając się pełnej dokumentacji w postaci ksiąg rachunkowych, co jak wiadomo skończyło się odmową i kompromitacją Jerzego Owsiaka oraz fundacji WOŚP wraz z przyległymi spółkami i firmami.

Powyższe fakty są powszechnie znane, ale to dopiero tło dla najnowszego biznesu Jerzego Owsiaka, przyklejonego do WOŚP i "Złotego Melona". Gdy sprawy zaczęły się Owsiakowi i jego żonie wymykać spod kontroli, razem wykonali klasyczną dla RP III operację biznesową. Działalność spalonej „Mrówki Całej” została zawieszona, a klika dni wcześniej Jerzy Owsiak pod jakże znamienną nazwą: „Jasna Sprawa” założył własną firmę. Chociaż kolekcjonuję kłamstwa i moralne oszustwa Owsiaka i śledzę niemal każdy jego ruch, nie przyszło mi do głowy, że prezes „Złotego Melona” w czasie dla niego wyjątkowo niebezpiecznym może tak „pójść po bandzie”. Wróćmy jeszcze raz do dat i pokażmy pełne kalendarium:

1. W dniu 3 kwietnia 2014 roku Sąd Rejonowy w Złotoryi wydał zarządzenie, w którym zażądał od WOŚP i „Złotego Melona” przekazania kopii dokumentacji odzwierciedlającej „wszelkie operacje finansowe” w trójkącie: „Mrówka Cała”, „Złoty Melon” i WOŚP.

2. 16 kwietnia 2014 roku, po zarządzeniu Sądu Lidia Niedźwiedzka-Owsiak biegnie do urzędu i zawiesza działalność „Mrówki Całej”.

3. 24 kwietnia 2014 roku, po zarządzeniu Sądu, Jerzy Owsiak zakłada swoją firmę "Jasna Sprawa".

4. 1 maja 2014 roku firma Jerzego Owsiak „Jasna Sprawa” rozpoczyna działalność gospodarczą.

5. 12 maja 2014 roku do Sądu trafia kilkanaście nieistotnych i wewnętrznie sprzecznych świstków, z czego spora część została wyprodukowana w Excelu.

6. 17 czerwca 2014 roku Sąd uznając dokumenty za niewiarygodne, wydaje nowe zarządzenia, w których żąda od fundacji WOŚP i "Złotego Melona" dostarczenia kopii ksiąg rachunkowych.

7. 5 września 2014 roku pełnomocnik Owsiaka i WOŚP, po wielu tygodniach kluczenia, przysyła do Sądu pismo, w którym oświadcza, że fundacja i "Złoty Melon" nie wykonają prawomocnych zarządzeń, które dotyczyły kopii ksiąg rachunkowych.

Sekwencja zdarzeń inteligentnemu człowiekowi mówi wszystko. Sztubackie zagrywki z wnoszeniem pudeł na salę sądową i bieganie po stole w poszukiwaniu słoika zostały przez Sąd ukrócone. Happening, który miał odwrócić uwagę od prywatnych biznesów małżeństwa Owsiaków robionych na chorych dzieciach, przy pomocy dzieci wyganianych w styczniu na ulicę, przyniósł odwrotny skutek. Ponieważ „Mrówka Cała” była podwykonawcą dla „Złotego Melona” i WOŚP, wyciągając z tego układu publiczno-partnerskiego miliony złotych, małżeństwo "filantropów" postanowiło pozbierać rozlane mleko. W jaki sposób? Metodą małżeństwa „Amber Gold”. Owsiakowie zawiesili działalność spalonej firmy i w tym samym czasie otworzyli firmę, której właścicielem jest Jerzy Owsiak, a pełnomocnikiem Lidia Niedźwiedzka-Owsiak. Czy muszę tłumaczyć, jaki profil działalności ma „Jasna Sprawa”? A jakże by inaczej, pewnie, że szkolenia edukacyjne, medyczne, produkcja filmowa, muzyczna i gadżetów wszelakich, słowem wszystkie zlecenia „Mrówki Całej” do przejęcia. „Jasna Sprawa” to najzwyklejszy w świecie klon „Mrówki Całej”. Z tej przyczyny zwykły Kowalski, którego US potrafi ogołocić za niewykazanie 10 złotych przychodu, nie potrafi zrozumieć po co ten cały cyrk? Jaki sens w tym wszystkim? Zawieszać jedną firmę i zakładać drugą pod własnym nazwiskiem, w dodatku z pełnomocnikiem, do którego należała zawieszona firma? Tak właśnie się robi, jeśli się czuje, że prokuratura, sądy, urzędy skarbowe i wszelkie inne instytucje nie tkną podobnego poziomu bezczelności, ponieważ nie ma sygnału z centrali. Czy małżeństwo „Amber Gold” wysilało się przy rejestracji nowych podmiotów? Absolutnie nie, facet z kilkoma wyrokami, drwiąc z prawa, zakładał nową firmę, a gdy się nie dało posyłał żonę i dalej na oczach wszystkich robił biznes.

„Mrówka Cała” przez lata doiła WOŚP i „Złotego Melona” na ciężkie miliony złotych, teraz czas na „Jasną Sprawę”. Owsiak nie mógł sobie odpuścić wielkiej kasy na kilka miesięcy przed żniwami. Przypomnę, że 1 maja 2014 roku „Jasna Sprawa” zaczęła działać, żeby zdążyć przed 31 lipca na „Przystanek Woodstock”, no i coś mi się wydaje, że także w dniu 11 stycznia 2015 roku firma Owsiaka nie będzie narzekać na brak zleceń. Sama organizacja „Przystanku Woodstock” to jest 7-8 milionów, między innymi wyjętych z puszek i 1% podatków. Mając przed sobą taką perspektywę rozum śpi i budzi się pożądanie. Owsiak wiedział, że grunt mu się pali pod nogami, że sprawy przybrały fatalny obrót, ale nie był w stanie powstrzymać się przed manewrem „Amber Gold”, bo na „Przystanku Woodstock” i Finale WOŚP zarabia się największe pieniądze. Dlatego do Sądu ostatecznie nie trafiły księgi rachunkowe, tylko jakieś kieszonkowe Owsiaków z umów zleceń i śmiesznych premii, bo prawdziwa wielomilionowa kasa kryje się w dwóch źródłach: prywatne firmy prezesa i pani dyrektor finansowej wykonujące zlecenia na rzecz WOŚP oraz beztroskie życie na koszt fundacji. Przy Owsiakach „trójka madrycka”, ośmiorniczki Sienkiewicza, czy wino Sikorskiego to skromne życie.

Policzcie sobie „kilometrówkę” Owsiaka, który niemal co weekend jedzie ponad 700 km w obie strony do Szadowa-Młyn. Policzcie jego wizyty w New Yorku, Paryżu, Londynie i wszelkie inne „szkolenia”. Policzcie wszystkie delegacje, wizyty w knajpach, hotelach, przeloty samolotowe itd., itp. Daję głowę, że roczne utrzymanie Owsiaków przez podatników i donatorów, wiele nie odbiega od poziomu ministrów napychających się u „Sowy”, że o zwykłych posłach nawet nie warto wspominać. Zresztą same ich pensje są ministerialne, no i skąd się biorą takie kwoty, jak: 4 miliony kosztów administracyjnych, czy 7 milionów na reklamę i działalność propagatorską? I wszystko to jest możliwe, ponieważ Owsiak cięgle jeszcze należy do kasty nietykalnych, gdyby takie akcje z lekceważeniem prawa i zakładaniem firm w stylu „Amber Gold” przeprowadzał Piotr Wielgucki, następnego dnia miałby US na głowie, a potem sąd pieczętowałby wniosek prokuratury o trzymiesięczny areszt. Mimo wszystko coś się zmienia, ludzie zaczynają przecierać oczy i łączyć fakty, stąd też pan prezes Owsiak z podpalonym tyłkiem schodzi coraz niżej, przesyłając 120 anonimów z prośbami ludzi, którzy mu zaufali i powierzyli swoje ciężkie losy, a których on i jego pomagierzy potraktowali, jak mięso armatnie w brudnej, łamiącej prawo walce. Ten symbolicznie wyrażony stosunek Owsiaka i WOŚP do biznesu, nie filantropii, jest doskonałym podsumowaniem i wytłumaczeniem „Jasnej Sprawy”.

29 grudnia 2014

ZMIANA STAWKI WIECZYSTEGO OD GARAŻY - ODWOŁAJ SIĘ

W Warszawie i nie tylko, użytkownicy wieczyści, mieszkańców bloków wielorodzinnych z garażami podziemnymi spotkała niemiła niespodzianka - zmiana stawki opłat wieczystego w związku z posiadanym miejscem postojowym z 1 do 3%. Innymi słowy użytkownik wieczysty płaci 1% od udziału wieczystego (w związku z posiadanym mieszkaniem) i 3% od udziału w wieczystego (w związku z posiadanym miejscem postojowym w garażu podziemnym pod budynkiem mieszkalnym). Wprawdzie jest to całkowicie niezgodne z ustawą o gospodarce nieruchomościami, władze samorządowe wykorzystują fakt wyodrębnienia w odrębnych księgach wieczystych - garaży podziemnych, dla podwyższenia stawej. Takie działanie jest możliwe, gdyż sądy (w tym Sąd Najwyższy) wydały w sprawie korzystne dla władzy orzeczenia zatwierdzające ten nowy rodzaj złodziejstwa. Zachęcamy do odwoływania się od tych podwyżek, wprawdzie szansa wydaje się niewielka, jednak jeżeli Stowarzyszeniu Interesu Społecznego WIECZYSTE uda sie przeforsować w Sejmie projekt obywatelski, wówczas SKO i sądy nie będą miały wyjścia i będą musiały uznać z powrotem 1 procent. Ponadto wiele podwyżek np. na warszawskich Bielanach czy w Śródmieściu zawierają także inne wady formalne pozwalające mieć nadzieję na ich uchylenie.

....................., dn. ……../……./..........

Powód/Skarżący:

……………………………….

Pozwany/Skarżony

Organ właściwy ……………………………………

Adres: ………………………………………………

………………………………………………………

Samorządowe Kolegium Odwoławcze

…………………………………………….

w/m

WNIOSEK

O UZNANIE ZMIANY STAWEK OPŁAT WIECZYSTEGO UŻYTKOWANIA

ZA NIEUZASADNIONE

dot. wypowiedzenia z dnia ……………….. ws. zmiany stawki opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej z 1 na 3% dla nieruchomości w …………………………… przy ul. ……………………………………………………………………………………………..........

miejsce postojowe ………. numer KW ……………………

1) Na podstawie art.78 u.g.n. w związku z art.73 ust.2 u.g.n. zwracam się o uznanie powyższej zmiany stawki opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego za nieuzasadnione. Uzasadnienie w dalszej części

2) Zgodnie z art.62 kpa wnoszę o połączenie wszystkich spraw w zakresie zmiany stawek dot. miejsc postojowych dla powyższej nieruchomości. Zgodnie z art. 62 kpa W sprawach, w których prawa lub obowiązki stron wynikają z tego samego stanu faktycznego oraz z tej samej podstawy prawnej i w których właściwy jest ten sam organ administracji publicznej, można wszcząć i prowadzić jedno postępowanie dotyczące więcej niż jednej strony. Stwierdzam, że zmiany stawki dla współużytkowników wieczystych dla miejsc postojowych dla ww. nieruchomości są identyczne dla wszystkich, a to uzasadnia połączenie postępowań.

Uzasadnienie ad. 1

Zgodnie z art.72 ust.3 u.g.n. stawka opłata roczny dla nieruchomości o przeznaczeniu mieszkaniowym wynosi 1%, a w przypadku pozostałych 3%, Wypowiedzenie (zmiana) stawki opłaty użytkowania wieczystego przewiduje podniesienie stawki z 1 do 3% w związku z art.73 ust.2 u.g.n. Zastosowanie tego przepisu było jednak nieuprawnione. Jak wynika z art.71 ust.1 u.g.n. Za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Także przepisy Kodeksu Cywilnego wyraźnie stanowią iż wieczyste użytkowanie odnosi się do gruntu, a nie do budynków. Zgodnie z art.232 k.c. Grunty stanowiące własność Skarbu Państwa a położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków, mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym i osobom prawnym.

Zatem dla stawka opłat użytkowania wieczystego dotyczy nieruchomości gruntowych (czyli gruntu) w związku z przeznaczeniem gruntu. Jak definiuje art.4 pkt.1 u.g.n. przez nieruchomość gruntową należy przez to rozumieć grunt wraz z częściami składowymi, z wyłączeniem budynków i lokali, jeżeli stanowią odrębny przedmiot własności. Z kolei w punkcie 3 ustawa definiuje działkę gruntu jako niepodzieloną, ciągłą część powierzchni ziemskiej stanowiącą część lub całość nieruchomości gruntowej. Z powyższego wynika, iż stawka opłat dotyczy tylko i wyłącznie gruntu. W omawianym przypadku na danej nieruchomości gruntowej posadowiono budynek mieszkalny, a pod budynkiem garaż podziemny w którym jest ww. miejsce postojowe. Wprawdzie wyodrębnione zostało miejsce postojowe w garażu podziemnym w odrębnej księdze wieczystej, jednakże jak wynika z przepisów lokale stanowiące odrębny przedmiot własności nie wchodzą do nieruchomości gruntowej. Zatem nieruchomość gruntowa pozostała ta sama, nie uległa zmianie. Nie da się bowiem wyodrębnić z nieruchomości (ani prawnie, ani faktycznie) jakiejś części w związku z garażem podziemnym, niezależnie czy dane miejsca postojowe wpisano w odrębną Księgę Wieczystą czy też nie. Jak wynika z art.73 ust.1 jeżeli nieruchomość gruntowa została oddana w użytkowanie wieczyste na więcej niż jeden cel, stawkę procentową opłaty rocznej przyjmuje się dla tego celu, który w umowie o oddanie w użytkowanie wieczyste został określony jako podstawowy. Wspomniana nieruchomość gruntowa została prawnie oddana w użytkowanie wieczyste na cele mieszkaniowe. Faktycznie w związku z garażem podziemnym występuje także drugi cel – pozostały, użytkowy, jednakże w takiej sytuacji zgodnie z art.73 ust.1 należy przyjąć stawkę przyjętą dla celu określonego jako podstawowego czyli w danym przypadku mieszkaniowego. Zatem zmiana stawki z 1 do 3% należy uznać za całkowicie nieuzasadnione, jest wręcz sprzeczne z zapisami ustawy o gospodarce nieruchomościami.

……………..

podpis

wzór wniosku do wydruku:

Wniosek do SKO - zmiana stawek garaży

28 grudnia 2014

ZABÓR 100 ZŁOTYCH - KRADZIEŻ, MILION - DEFRAUDACJA, 600 MLN - INŻYNIERA FINANSOWA

Podatki to kradzież

26 grudnia 2014

W Zamościu w listopadzie też podnieśli opłaty wieczystego

Otrzymujemy informacje o kolejnych podwyżkach opłat wieczystego. Jak podaje kronika tygodnia w listopadzie w Zamościu niektórym użytkownikom wieczystym prezydent podniósł opłaty nawet o 300-400 procent. – Do tej pory za użytkowanie wieczyste działki o pow. 27 arów płaciłem miastu rocznie ok. 2,5 tys. zł. Niedawno otrzymałem wypowiedzenie dotychczasowej opłaty i propozycję przyjęcia nowej. Przeżyłem szok, bo mam płacić prawie 4 razy więcej! – denerwuje się jeden z zamojskich przedsiębiorców. Opłaty rzeczywiście drastycznie wzrosły. Za 2015 rok użytkownik będzie musiał uiścić miastu ponad 5,1 tys. zł, za 2016 – ok. 7 tys. zł, a w kolejnych latach – po ok. 9 tys. zł! Zdaniem przedsiębiorcy tak ogromna podwyżka jest nieuzasadniona.

To kolejne zdarzenie potwierdza, że władze samorządowe (obojętnie z dużego czy małego miasta, z tej czy innej partii) są zainteresowane ściąganiem haraczy od obywateli. Dlatego też potrzebne są zmiany ustawowe, takie jakie proponuje obywatelski projekt ustawy przygotowany przez Stowarzyszenie Interesu Społecznego "Wieczyste".
zob. (omówienie projektu i karta podpisów) http://serwis21.blogspot.com/2014/11/jest-obywatelski-projekt-ustawy-ws.html

24 grudnia 2014

WESOŁYCH ŚWIĄT

WESOŁYCH ŚWIĄT BOŻEGO NARODZENIA

STOWARZYSZENIE INTERESU SPOŁECZNEGO "WIECZYSTE"

STOWARZYSZENIE WALCZĄCYCH O NIEPODLEGŁOŚĆ 1956-89

STOWARZYSZENIE POLSKIE EURO 2012

REDAKCJA SERWIS21

PROJEKT UC122 BĘDZIE SKONSULTOWANY Z SIS WIECZYSTE?

15.12 Podsekretarz stanu Ministerstwa Infrastruktury i Rozwoju Paweł Orłowski ustosunkowując się do zgłoszonej petycji Stowarzyszenia Interesu Społecznego „Wieczyste” z dnia 25 listopada do pani premier Ewa Kopacz potwierdził stanowisko Ministerstwo zawarte w piśmie z dnia 31 października, przy czym zapewnił iż projekt ustawy o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz o zmianie ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności UC 122 zostanie publicznie udostępniony i przesłany do konsultacji społecznych. Jeżeli Zespół ds. programowania Prac Rządu zaakceptuje zaproponowany zakres konsultacji projekt zostanie przesłany do opinii Stowarzyszenia. Równocześnie jednak Minister stwierdza iż wobec przyjętego zakresu tematycznego ustawy nie jest możliwe rozszerzenie o zagadnienia z projektu obywatelskiego (jako wykraczające poza zakres tematyczny nowelizacji). Zapowiedź skonsultowania projektu rządowego ze Stowarzyszeniem to krok we właściwym kierunku, ale wciąż nie wystarczającym. Stowarzyszenie będzie prowadzić dalszego nacisku na władze, dopóty nie będą przyjęte rozwiązania z projektu obywatelskiego,

NIE WIADOMO KIEDY BĘDZIE USTAWA O DZIAŁACZACH OPOZYCJI ANTYKOMUNISTYCZNEJ

Los projektu ustawy o działaczach opozycji antykomunistycznej coraz bardziej przypomina farsę. Z wielka pompą przyjęta i to w krótkim czasie w Senacie, ustawa miała zostać uchwalona na 4 czerwca 2014 r. Ale jeszcze w trakcie prac senackich projekt ustawy stał się projektem jałmużny dla byłych weteranów (a z jej dobrodziejstw skorzystałoby może kilkadziesiąt, kilkaset osób). W Sejmie projekt senacki wraz z poselskim Prawa i Sprawiedliwości trafił do Komisji Polityki Społecznej i Rodziny. 8 lipca odbyło się nawet posiedzenie nadzwyczajnej podkomisji z udziałem organizacji weteranów opozycji, a prace miały zakończyć się w ciągu 2-3 miesięcy. Nie wiadomo czemu najpierw odwołano posiedzenie z 22 lipca, a następnie już w ogóle nie zwołano żadnego posiedzenia. Podobno trwały konsultacje, ale nie wiadomo z kim, a sam projekt ustawy wzbudza ostrą krytykę środowisk byłych weteranów, którzy chcą uhonorowania a nie jałmużny.

25 listopada za weteranami opozycji ujęło się Stowarzyszenie Interesu Społecznego „Wieczyste”, które wystąpiło do premier Ewy Kopacz w tej sprawie, przedstawiając jako propozycje ustawowe – stanowisko Stowarzyszenia Walczących o Niepodległość 1956-89. Jak wynika z odpowiedzi Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych nie można sprecyzować terminu zakończenia prac (sic) na projektami ani ich ostatecznego kształtu (zob. poniżej tekst odpowiedzi).

BILANS ROKU 2014 AD ...ów roku...czy któż ciebie zapamięta?...

Marek BATEROWICZ

Zawód: doktor romanistyki

Miasto: Sydney

O mnie: Pisarz duchem w II RP.

BILANS ROKU 2014 AD ...ów roku...czy któż ciebie zapamięta?...

Kończący się rok przyniósł wiele politycznych zawirowań, a ujawnienie nowych fałszerstw wyborczych przelało kielich goryczy.Właściwie już Marsz Niepodległości był probierzem dobrej woli rządu wobec społeczeństwa, które w r.2007 jakże pochopnie powierzyło władzę Platformie Obywatelskiej ( też z pomocą wyborczych przekrętów ). Polacy celebrujący Święto 11 Listopada zostali podstępnie zaatakowani najpierw przez zamaskowanych osobników ( najemników antypolskiej agentury, więc też z obozu Michnika) , a następnie rozpędzanych brutalnie przez policję, pałującą w charakterze „rozjemców”. Potem okazało się, że chuligani w kominiarkach działali w porozumieniu z policjantami i że cała rozróba była zainscenizowana przez rząd i prezydenta, który próbował „świętować” 11 Listopada w gronie swoich elit. Listopadowa „bitwa” udowodniła, że antypolski układ walczy z polskością i co roku zakłóca obchody tej jakże ważnej dla Polaków rocznicy. W działaniach koalicji PO-PSL widać oczywisty zamiar dyskredytacji naszego narodowego święta, a nawet próbę ośmieszenia patriotów na forum międzynarodowym.

Natomiast listopadowe wybory do samorządów ( czyli suma fałszerstw) pokazały, że koalicja PO-PSL nie zamierza oddać władzy, ani nawet jej części. Jasno i przekonywująco określiła sytuację Ewa Stankiewicz z Solidarnych2010: „Ekipa trzymająca władzę jest ubezpieczona z jednej strony przez media, a z drugiej przez sądy. Ci ludzie nie chcą oddać władzy, bo czeka ich odpowiedzialność karna za poważne afery, a także rzetelne śledztwo w sprawie śmierci Prezydenta. A jak fałszowanie wyborów przestanie byc skuteczne, to wprowadzą stan wyjątkowy. Obecny prezydent Bronisław Komorowski aktywnie promował ustawy w tym zakresie”.

Trafna diagnoza Ewy Stankiewicz oznacza jednak, że bilans roku 2014 nie jest wcale pozytywny i nie wróży najlepiej naszej Ojczyźnie i rodakom. Od r.2007 trwa potęgujący się stan „demokratury” ( a nie demokracji!), który pod egidą koalicji PO-PSL przeobraził się już w solidnie scementowaną dyktaturę medialno-sądową, dobrze ukrytą za malowaną na różowo fasadą niby-demokracji. System ten napędza się sam medialną propagandą serwując także obywatelom codzienną dawkę „witamin” niezbędnych dla zamglenia wizji i mózgów. System ten opanował też prawie do perfekcji technikę fałszerstw wyborczych, które stosuje cyklicznie gdy Polacy wzywani są do urn. Niestety, mimo że głosowanie jest przede wszystkim obowiązkiem Polaków do urn idą przeważnie Peerelczycy, co przy niskiej frekwencji wyborczej ( ostatnio niecałe 47%) i przy przekrętach pozwala utrzymać układ post-komunistyczny przy władzy. Wielki procent Polaków natomiast bojkotuje wybory, co jest nieszczęściem i odciska się niedobrze na wyniku.

Po 25 latach od okrągłego stołu borykamy się zatem z nową wersją PRL-u, o czym nie tylko ja pisałem wielokrotnie, ale również inni publicyści. Niedawno ładnie ujął to na salonie24 bloger Gadowski: „ III RP stała się sprytną mutacją PRL-u. PZPR-owcy wymienili czerwone legutymacje na książeczki czekowe, służby specjalne – suchą stopą – przeszły do III RP i rządzą nią do dziś”. Gadowski słusznie zauważa , że nie było i nie ma wojny „polsko-polskiej” i że jest to wymysł propagandy Michnika i Tvn, natomiast konflikt ten zainicjowali potomkowie przywiezionych do Polski po r.1945 sowietów, którzy usiłowali skolonizować polski żywioł. A dzisiaj dzieci i wnuki tych prosowieckich kolaborantów ( mówi o nich tez książka „Resortowe dzieci”) próbują zakrzyczeć Polaków i wypchać nas z naszego gniazda ( i już ponad dwa miliony zesłali na emnigrację). Jest to więc spór z obcymi, a nie żadna „wojna polsko-polska”.

W niedzielę 13 grudnia PiS organizował manifestację w Warszawie, co „autorytety” w rodzaju prof. Wojciecha Sadurskiego przestawiały jako marsz „podpalaczy” Polski (?), ale inni przypomnieli, że błękitnych marszów PO tak nieładnie nie oceniano. Dzień 13 grudnia zresztą godny jest pamięci, choć irytuje to spadkobierców PRL-u i pewnie gen.Kiszczaka poddanego akurat przymusowym badaniom w szpitalu, ponieważ notorycznie unikał rozpraw sądowych zasłaniając się świadectwami lekarzy. A w oczernianiu opozycji daleko poszła redakcja „Polityki” publikając na okładce zdjęcie Jarosława Kaczyńskiego w ciemnych okularach, co ma być absurdalną aluzją do generała i szefa WRON-u ? Złośliwy nonsens.

Sensacją był niedawny wywiad z Andriejem Iłłarionowem ( byłym doradcą Putina), który oświadczył, że brzoza nie mogła zniszczyć skrzydła samolotu i że w takiej katastrofie nie wszyscy powinni zginąć.Kwestionuje to poważnie ustalenia komisji MAK-u i raportu Millera, ale są świadectwa, że w podobnych wypadkach Tupolewy rozpadały się zazwyczaj na dwie albo trzy części, a wielu pasażerów można było uratować. Ba, ale w polskim Tupolewie nastąpiła eksplozja...Czeka nas jeszcze eksplozja prawdy! Co na to Tusk – podrzucony Angeli Merkel – „czarny Piotruś” Putina ?

A w parlamencie europejskim odbyło się publiczne wysłuchanie raportu o tegorocznych wyborach samorządowych w Polsce. Przedstawiono w nim wiele nieprawidłowości wyborczych, a takżesprawę aresztowania dziennikarzy w siedzibie PKW. Organu zależnego zupełnie od kancelarii prezydenckiej, co w sądzie ( 1.XII) zeznał szef PKW Czaplicki. Dyskusję w parlamencie europejskim prowadził prof. Zdzisław Krasnodębski, a prof. Krzysztof Szczerski przedstawił raport dotyczący oceny wyborów na tle standardów unijnych. Okazuje się, że wybory w Polsce są coraz mniej transparentne i uczciwe, za to na Ukrainie czy w krajach kaukaskich widać postęp na tym polu. Brtytyjski poseł Martin John Callanan stwierdził, że informacje o trzech milionach nieważnych głosów w Polsce to rzecz niespotykana w Europie (...) nie ma błędów na taką skalę, więc sytuacja w Polsce – powiedział – wymaga poważnego śledztwa i wyjaśnienia. Callanan był też przejęty wiadomością o aresztowaniu dziennikarzy. Z kolei prezes Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich – pan Krzysztof Skowroński – uznał za bezprawne zatrzymanie dziennikarzy w siedzibie PKW, gdyż kodeks karny nie przewiduje takich represji. Dziennikarzy – skutych kajdankami – potraktowano jak przestępców za to, że wypełniali swe zawodowe obowiązki. A potem stronnicza Tvn, instrument rządu, zrobiła z nich niemal oszołomów.

Z końcem roku 2014 ukazała się nowa książka prof. Andrzeja Nowaka – „Uległość czy niepodległość” ( Kraków, Wyd. Białego Kruka) – dedykowana ruchowi „Solidarni2010” - a jej promocję przewidziano 15 grudnia w Centrum Prasowym SDP, przy ul.Foksal w Warszawie. Omówienie tej ważnej książki poznamy już w roku przyszłym, dziś kilka słów ze wstępu profesora: „ ...marszałek Piłsudski, ale i Lech Kaczyński z Małżonką, pracowali, aby Polska była wielka i nie dała sie zepchnąć przez kolejnych gospodarzy Kremla do roli politycznej kukły, bezmózgiej i bezwolnej maszkary...”

Bilans roku 2014 AD przedstawia się marnie dla Polski i Polaków, a III RP okazała się ponownie fasadową „demokraturą”, bo też do demokracji brakuje jej jeszcze wiele istotnych cech. Oto przesłuchanie prezydenta Komorowskiego odbyło sie w jego pałacu, a nie w sądzie. Wiele pytań w sprawie afery marszałkowskiej zbył on brakiem pamięci, a czasem zasłaniał się tajemnicą państwową! Panująca wszechwładnie koalicja PO-PSL jest głównym motorem owej korupcji państwa, przedstawianego z tupetem jako rzekome „państwo prawa”. Niestety, jest to państwo uprawiające z absolutnym cynizmem fałszerstwa, gwałt i bezprawie jako filary władzy. W takim państwie nie ma niestety miejsca dla „ludzi sumienia”, o których wzywał Jan Paweł II.

Bilansował - Marek Baterowicz - Publicysta

23 grudnia 2014

CHWILOWO OBRONIONE LASY PAŃSTWOWE

W nocy 18 grudnia, o godz. 0:45 koalicja rządząca (z poparciem SLD i TR) próbowała zmienić Konstytucję RP. Chcieli wprowadzić zapisy, które umożliwiłyby wyprzedaż Lasów Państwowych (zakaz sprzedaży, z wyłączeniem tzw. publicznie uzasadnionych, których oczywiście określałaby ustawa). Na szczęście dla nas wszystkich projekt przepadł, bo ekipie Kopacz zabrakło pięciu głosów.

SERWIS21 grudzień 2014

WESOŁYCH ŚWIĄT

BOŻEGO NARODZENIA

ROCZNICA

GRUDNIOWEJ NOCY

W nocy (12/13 XII) o godz. 21.00 odbyła się manifestacja przed willą gen. Czesława Kiszczaka na warszawskim Mokotowie (zdjęcia za Niezłomnymi) Demonstracja w 33 rocznicę ogłoszenia w kraju stanu wojennego, był protestem przeciw bezkarności jego autorów.

BEZKARNOŚĆ I HONORY: Przypomnijmy, iż główny autor stanu wojennego generał Wojciech Jaruzelski uniknął odpowiedzialności, zmarł i został nawet pochowany z honorami (dla obecnych władz z Komorowskim na czele jak widać ofiary stanu wojennego się nie liczą, dla pozoru zapali się świeczkę). Inny współodpowiedzialny za stan wojenny Generał Kiszczak, ówczesny minister spraw wewnętrznych, co prawda został skazany na 2 lata w zawieszeniu przez Sąd Okręgowy w Warszawie, ale wciąż nie jest to wyrok prawomocny, ze względu na apelację. W ubr. Sąd Apelacyjny zawiesił postępowaniu ze względu na zły stan zdrowia oskarżonego, który jednak świetnie się bawi, wypoczywa poza salą sądową.

WETERANOM OPOZYCJI – KOPNIAKI: Na taki stosunek władz nie mogą liczyć działacze byłej opozycji antykomunistycznej. 8 grudnia odbył się pogrzeb Kazimierza Świtonia, założyciela pierwszego komitetu Wolnych Związków Zawodowych w PRL (1978), działacza Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela więźnia politycznego (1979, 1982) współtwórcy Komitetu Budowy Pomnika upamiętnienia ofiar masakry na KWK „Wujek” oraz obrońcy krzyża papieskiego na Żwirowisku w b. niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz. Pani Premier Ewa Kopacz wraz z Ministrem Obrony odmówili uwzględnienia wniosku rodziny s.p. Kazimierza Świtonia i stowarzyszenia więźniów politycznych NIEZŁOMNI o nadanie pogrzebowi charakteru państwowego i asysty kompanii honorowej! Marszałek Radosław Sikorski z kolei zaproponował uczczenie minuty ciszy Ś.p. Kazimierza Świtonia, ale w towarzystwie propagandysty komunistyczne-go S. Mikulskiego (ten ostatni pochowany zresztą z nadętym ceremoniałem).

ZAKŁAMYWANIE RZECZYWISTOŚCI: Tymczasem w mediach wciąż trwa zakłamywanie rzeczywistości stanu wojen-nego. Na początek lat 90-tych doliczano się ponad 100 przypadków morderstw na tle politycznym w okresie lat 1980. Tymczasem dziś w mediach słyszymy już o liczbie dwukrotnie mniejszej. W szkołach historię kończy się na II wojnie światowej, czasy komunizmu, a zwłaszcza stanu wojennego nie są przekazywane młodszym pokoleniom. Stan grudniowej nocy stanu wojennego jawi się jako coś abstrakcyjnego, odległego, bez znaczenia, a przecież w dużej mierze to wydarzenie ukształtowało rozwój wypadków, które doprowadził do obecnej zapaści.

WSPOMNIENIE SIOSTRY

Marian Sawicz – kierowca, lat 22, zamordowany 18 grudnia 1970 roku w Elblągu – w dniu planowanego swego ślubu. Jego młodsza siostra wspomina: „Kiedy przyjechało 3 esbeków z informacją o jego śmierci, w chwili rozpaczy i strachu wspominałam fragmenty wiersza: „Kiedy przyjdą podpalić dom”. Kiedy domownicy pojechali na pogrzeb (21 grudnia), było jeszcze gorzej. Czułam na zmianę rozpacz i chęć odwetu. Nic jednak nie mogłam wymyślić, więc z tej bezsilności powróciłam znowu myślami do szkoły i powiedziałam sobie po cichutku: już nigdy w życiu nie zaśpiewam na żadnej akademii <Ukochany kraj…>”.

WYKAZ OFIAR GRUDNIA 1970

Wykaz osób zabitych na Wybrzeżu w Grudniu 1970 r.[1]

Zabity w Elblągu[2]

Marian Sawicz, ur. 1 IX 1948, pracownik Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego w Elblągu, zm. 18 XII 1970

Zabici w Gdańsku[3]

Jerzy Matelski, ur. 14 III 1943, dźwigowy, pracownik Stoczni Gdańskiej im. Lenina, zm. 16 XII 1970

Stefan Mosiewicz, ur. 7 V 1948, pracownik Stoczni Gdańskiej im. Lenina, zm. 16 XII 1970

Andrzej Perzyński, ur. 12 I 1951, pracownik Stoczni Gdańskiej im. Lenina, zm. 15 XII 1970

Waldemar Rebinin, ur. 29 X 1944, kierowca-sanitariusz, pracownik Wojewódzkiej Kolumny Transportu Sanitarnego w Gdańsku, zm. 15 XII 1970

Kazimierz Stojecki, ur. 5 I 1912, piaskarz, pracownik Stoczni Gdańskiej im. Lenina, zm. 15 XII 1970

Bogdan Sypka, ur. 4 II 1950, student Wyższej Szkoły Rolniczej w Szczecinie, zm. 15 XII 1970

Józef Widerlik, ur. 13 X 1946, pracownik Stoczni Gdańskiej im. Lenina, zm. 15 XII 1970

Marian Zastawny, ur. 26 III 1946, pracownik „Techmetu” w Pruszczu Gdańskim, zm. 15 XII 1970

Zabici w Gdyni[4]

Brunon Drywa, ur. 20 VII 1936, ślusarz, pracownik Zarządu Portu Gdynia, zm. 18 XII 1970, pochowany na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni

Apolinary Formela, ur. 18 X 1950, fileciarz w PPDiUR „Dalmor” w Gdyni, zm. 17 XII 1970, pochowany na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni

Zygmunt Gliniecki, ur. 15 IV 1955, uczeń SP nr 7 w Gdyni, zm. 17 XII 1970, pochowany na cmentarzu Gdynia Leszczynki

Zbigniew Godlewski, ur. 3 VIII 1952, pracownik fizyczny Zarządu Portu Gdynia, zm. 17 XII 1970, pochowany na cmentarzu komunalnym w Elblągu przy ul. Agrykola

Jan Kałużny, ur. 27 III 1948, pracownik przeładunkowy Zarządu Portu Gdynia, zm. 17 XII 1970, pochowany na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni

Jerzy Kuchcik, ur. 10 II 1950, spawacz w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, zm. 17 XII 1970, pochowany na cmentarzu w Broniszewie

Stanisław Lewandowski, ur. 7 V 1946, kowal w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, zm. 17 XII 1970, pochowany na cmentarzu w Skępem

Zbigniew Nastały, ur. 8 III 1953, uczeń ZSZ przy Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, zm. 17 XII 1970, pochowany na cmentarzu Wejherowo Śmiechowo

Józef Pawłowski, ur. 16 I 1946, ślusarz w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, zm. 17 XII 1970, pochowany na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku

Ludwik Piernicki, ur. 4 II 1950, hydraulik w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, zm. 17 XII 1970, pochowany na cmentarzu w Goręczynie

Jan Polechońki, ur. 14 VI 1940, spawacz w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, zm. 17 XII 1970, pochowany na cmentarzu w Olszanicy

Zygmunt Polito, ur. 30 IV 1946, spawacz w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, zm. 17 XII 1970, pochowany na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni

Stanisław Sieradzan, ur. 8 V 1952, uczeń Technikum Chłodniczego w Gdyni, zm. 17 XII 1970, pochowany na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni

Jerzy Skonieczka, ur. 18 IV 1955, uczeń SP nr 32 w Gdyni, zm. 20 XII 1970, pochowany na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni

Marian Wójcik, ur. 23 IX 1937, pracownik fizyczny Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni, zm. 18 XII 1970, pochowany na cmentarzu Wejherowo-Smiechowo

Zbigniew Wycichowski, ur. 13 II 1950, ślusarz, pracownik Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni, zm. 11 I 1970, pochowany na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni

Waldemar Zajczonko, ur. 4 IX 1950, student Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego w Gdańsku, zm. 17 XII 1970, pochowany na cmentarzu katolickim w Sopocie przy ul. Malczewskiego

Janusz Żebrowski, ur. 31 X 1953, uczeń LO nr 2 w Gdyni, zm. 17 XII 1970, pochowany na cmentarzu Gdynia Leszczynki

Zabici w Szczecinie[5]

Eugeniusz Błażewicz, 22 lata, kierowca w Stoczni im. Warskiego w Szczecinie, zm. 18 XII 1970

Stanisław Kamać, 18 lat, kierowca-mechanik w Miejskim Przedsiębiorstwie, Komunikacyjnym w Szczecinie, zm. 17 XII 1970

Jadwiga Kowalczyk, 16 lat, uczennica Szkoły Przysposobienia Rolniczego w Szczecinie, zm. 17 XII 1970

Daniel Kućma, 24 lata, stolarz w Szczecińskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Miejskiego nr 1, zm. 21 XII 1970

Roman Kużak, 23 lata, nauczyciel WF w SP nr 43 w Szczecinie, zm. 17 XII 1970

Stanisław Nadratowski, 20 lat, żołnierz służby zasadniczej WP, zm. 19 XII 1970

Henryk Perkowski, 20 lat, szklarz w Przedsiębiorstwie Budownictwa Miejskiego nr 1 w Szczecinie, zm. 17 XII 1970

Edward Prysak, 42 lata, cieśla, zm. 18 XII 1970

Zbigniew Semczyszyn, 23 lata, magazynier w Spółdzielni Pracy Transportowo-Przeładunkowej „Norma” w Szczecinie, zm. 17 XII 1970

Michał Skipor, 19 lat, uczeń zawodu w prywatnym zakładzie samochodowym, zm. 17 XII 1970

Stefan Stawicki, 16 lat, uczeń Zasadniczej Szkoły Budowy Okrętów w Szczecinie, zm. 18 XII 1970

Waldemar Szumiński, 22 lata, pracownik budowlany w Rejonie Eksploatacji Dróg Publicznych w Skoczowie, zm. 17 XII 1970

Julian Święcicki, 59 lat, rencista, zm. 17 XII 1970

Zygmunt Toczek, 23 lata, tokarz w warsztatach Zasadniczej Szkoły Metalowej w Szczecinie, zm. 17 XII 1970

Wojciech Woźnicki, 21 lat, ślusarz w zakładzie prywatnym w Pilchowie, zm. 19 XII 1970

Janusz Wrzodak, 27 lat, technik budowlany, zm. 17 XII 1970

Opracował: Piotr Brzeziński, OBEP IPN Gdańsk, 31 stycznia 2012 r.

[1] Wg oficjalnych danych w Grudniu 1970 r. na Wybrzeżu śmierć poniosło 45 osób.

[2] Wg: J. Eisler, Grudzień 1970. Geneza, przebieg, konsekwencje, Warszawa 2000, s. 279–280.

[3] Wg: J. Eisler, I. Greczanik-Filipp, W. Kwiatkowska, J. Marszalec, To nie na darmo... Grudzień ’70 w Gdańsku i Gdyni, red. M. Sokołowska, s. 38 i 68–70.

[4] Wg: P. Brzeziński, R. Chrzanowski, A. Nadarzyńska-Piszczewiat, Zbrodnia bez kary. Grudzień 1970 w Gdyni. Przebieg wydarzeń, represje, walka o prawdę, red. M. Sokołowska, Gdynia 2010, s. 384–401.

[5] Wg: A. Strokowski, Lista ofiar. Grudzień 1970 r. w Szczecinie, Szczecin 2009, s. 37–58.

PRZYSPIESZYĆ PRACE NAD USTAWĄ O DZIAŁACZACH OPOZYCJI ANTYKOMUNISTYCZNEJ

Stowarzyszenie Polskiej Partii Niepodległościowej Członków i Współpracowników zwróciło się do Marszałka Sejmu RP w.s o spowodowanie przyspieszenia prac nad projektem ustawy o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych [ druk sejmowy nr 2137]. Jak stwierdza w piśmie Alina Cybula Borowińska reprezentująca Stowarzyszenia:

"Od 25 lat żyjemy w wolnej Polsce, o którą walczyliśmy. Jednak wielu z nas żyje dziś w skrajnej nędzy, wielu nie stać na leki oraz na podstawowe środki utrzymania. Wielu z nas walczących o wolną Polskę, umiera w niej jako bezdomni w przytułkach lub noclegowniach. Dlatego też zwracamy się do Pana o spowodowanie przyspieszenia prac nad wyżej przywołanym projektem. Przedstawiając w imieniu Senatu projekt na 61 posiedzeniu Sejmu w dniu 21 lutego 2014 roku, Senator Jan Wyrowiński, stwierdził, iż cyt. Senat w swej decyzji uznał, że po 25 latach od odzyskania niepodległości należy w sposób systemowy pomóc tym, którzy nie szczędzili zdrowia, nie szczędzili czasu, którzy ryzykowali tak wiele, którzy w efekcie tych swoich decyzji, które wtedy podejmowali, niejednokrotnie doświadczyli wielu niedogodności, którzy w efekcie tych decyzji niejednokrotnie zrujnowali swoje życie rodzinne i ponieśli różnego rodzaju inne ofiary.

Ustawa, z preambułą:

Uznając szczególne zasługi dla Polski tych jej obywateli, którzy w latach 1956-1989 z narażeniem własnego życia, wolności, majątku lub praw pracowniczych angażowali się w działalność antykomunistyczną zmierzającą do odzyskania suwerenności i niepodległości Ojczyzny, lub byli z tych powodów represjonowani, uchwala się co następuję,

miała wejść w życie z dniem 1 czerwca 2014 r., i stanowić swoisty „prezent” - dla działaczy opozycji - na jubileusz upadku komunizmu w Polsce. Do czego jednak nie doszło. Projekt ustawy skierowano do Komisji Polityki Społecznej i Rodziny, która przekazała go do podkomisji, gdzie miały się toczyć dalsze prace nad dokumentem. Do dnia dzisiejszego prace nad projektem są w gestii podkomisji Polityki Społecznej i Rodziny.

Dnia 8 lipca br. odbyło się jedyne posiedzenie podkomisji Polityki Społecznej i Rodziny na które zostaliśmy zaproszeni. Następne miało się odbyć dnia 22 lipca, jednak zostało odwołane . Od tego czasu nie odbyło się żadne posiedzenie w tej sprawie z udziałem zainteresowanych stowarzyszeń. Dodatkowo nie jesteśmy w stanie skontaktować się z przewodniczącym Komisji Panem Janem Sławomirem Piechotą. Poczytujemy to jako celowe działanie ze strony Pana Przewodniczącego, zmierzające do przeciągania prac nad projektem ustawy.

Pozwoli Pan, Panie Marszałku, że powstrzymamy się od własnego komentarza. Przytoczymy natomiast wystąpienie Pana posła Adama Szejnfelda, wygłoszone na owym posiedzeniu Sejmu - „Czy to jest kraj, którego nie stać na to, żeby swoich obywateli uszanować za to, ze dzięki nim możemy teraz żyć w wolnej Polsce ? Moim zdaniem stać nas na to. Nie byłoby tego stanu, gdyby nie właśnie ci ludzie, którzy dzisiaj bardzo często nie siedzą tutaj, w tych ławach, tak jak pan, panie pośle, nie mają z czego żyć, nie mają podstawowej pomocy, a są dla nas zasłużeni”.

W dalszym ciągu żywimy nadzieję, iż prace nad projektem wspomnianej ustawy zostaną wznowione i być może niektórzy z nas doczekają chwili uznania przez III RP poniesionych przez nich zasług w odzyskania suwerennego Państwa."

Cdn.

OBYWATELSKA AKCJA WS. WIECZYSTEGO

Już od marca Stowarzyszenie Interesu Społecznego „Wieczyste” prowadzi akcję zmierzające do zmiany przepisów dot. opłat wieczystego użytkowania.

PROJEKT OBYWATELSKI: Powołano Komitet Inicjatywy Ustawodawczej który przedstawił obywatelski projekt ustawy, który przewiduje zmniejszenie stawek do 0,3% (dla nieruchomości mieszkaniowych) i 1% (dla komercyjnych), umożliwienie unieważnienia podwyżek opłat wieczystego dokonanych po 31.12.2008 roku, nieodpłatne i z urzędu dla osób fizycznych przekształcenie udziałów w wieczystym użytkowaniu w prawo własności w przypadku nieruchomości przeznaczonych na cele mieszkaniowe. W ciągu następnych miesięcy w mediach informowano o projekcie, odbyła się dyskusja, organizowano manifestacje. W rezultacie o wieczystym użytkowaniu, o problemach wynikających z aktualizacji opłat dyskutowano nie tylko przy okazji terminu płatności (do 31 marca) jak do tej pory, ale przez cały rok. Wreszcie 14 października Komitet złożył projekt ustawy do Marszałka Sejmu wraz z 1857 podpisów.

ZBIÓRKA PODPISÓW: Po przyjęciu zawiadomienia przez Marszałka (28.10) rozpoczęto dalsze zbieranie podpisów. Początkowo szło jak po grudzie. Jak pisz pisze pan Michał „Niektóre z osób były za projektem, lecz gdy dochodziło do propozycji podpisania listy poparcia wycofywały się one okazując strach przed ewentualnymi następstwami swojej postawy. Wyglądało to jak w latach 70-80 za czasów PRLu”.

Kilka artykułów prasowych (Gazeta Wyborcza, Tygodnik Solidarność) nieco zdynamizowało zbiórkę. Deklarację w sprawie złożyło wiele osób (np. ze wspólnot) i także z różnych miast (Wrocław, Trójmiasto, Warszawa itp.). Jednak by projekt ustawy został rozpatrzony przez Sejm potrzebne jest złożenie 100 tys. podpisów przed 28 stycznia 2015 r. Oznacza to, iż podpisy należy doręczyć fizycznie najpóźniej do 27 stycznia (jeżeli są wysyłane pocztą, należy je wysłać co najmniej kilka dni wcześniej). Jak informuje Komitet listy będą wykorzystane czy jako projekt obywatelski czy w nowej formule petycji przy okazji rozpatrywanie innych projektów poselskich dot. gospodarki nieruchomościami. Jednak skutki prawne i wymowa pierwszego byłyby znacznie silniejsze, stąd apel o dalszą zbiórkę i podpisywanie.

SAMORZĄDY ZNÓW PODWYŻSZAJĄ WIECZYSTE: Jak informuje nas czytelnik - w Krakowie następnego dnia po wyborach otrzymaliśmy informację z Urzędu Miasta, iż wypowiadają nam umowę o wieczyste użytkowanie po obecnych stawkach i podają jak w okresie 3 lat będą się kształtować ceny i tak: w 2015 roku mamy płacić 100% więcej niż w 2014, w 2016 roku będziemy płacić 1000% więcej niż w 2015r. a w 2017 o 1000% niż w 2016. Uważam, że to skandal. Skąd mamy na wziąć tyle pieniędzy. Granda czekali do II tury wyborów. Z kolei z Warszawy otrzymaliśmy sygnały o podwyżkach stawek wieczystego z 1 na 3% dla osób posiadających miejsca postojowe w podziemnych parkingach pod budynkiem. Czysty obłęd. Przecież wieczyste dotyczy nieruchomości gruntowej, a nie lokali czy mieszkań.

KONKLUZJA: Podwyżki nie powinny nikogo dziwić, przecież władza samorządowa potrzebuje pieniędzy (wszak apanaże kosztują), a mieszkańcy traktowani są jak dojne krowy. Przed wyborami ściąganie haraczy było niezręcznie, wszak obywatele mogliby zagłosować w sposób "politycznie niepoprawny", po wyborach hulaj dusza, piekła nie ma, można ich obciążać do woli, a że np. zdechną z głodu, co tej władzy obchodzi. Stowarzyszenie Interesu Społecznego "Wieczyste" nie liczy na radnych, uważa że należy próbować rozwiązać problem wieczystego ustawowo poprzez projekt obywatelski. Projekt ustawy, karta podpisów i inne szczegóły na stronie: http://wieczyste.blogspot.com/p/projekt-ustawy-wieczyste.html.

WIECZYSTE CZYLI ODROCZENIE POSTĘPOWANIA

12 grudnia Sąd Okręgowy w Warszawie, wydział odwoławczy przy ul. Płockiej. Sprawa z apelacji państwa S. ws. aktualizacji opłat użytkowania wieczystego. Sąd I instancji (SR Warszawa Śródmieście) obniżył co prawdę opłatę o kilkanaście procent, ale obciążył użytkowników (osoby w wieku lat 80) kosztami postępowania. Wydawałoby się, sprawa jedna z wielu, szybka piłka. Ale było to nie uwzględniać udziału Stowarzyszenia Interesu Społecznego "Wieczyste".

Sprawa toczyła się w obecności kilkunastu osób, przybyłych obserwować rozprawę. Na początku sprawy Stowarzyszenie podniosło fakt, iż nie otrzymało odpowiedzi pozwanego na apelację powoda. Odpowiedź (1,5 strony) doręczono. Wówczas Stowarzyszenie zwróciło uwagę na fakt, iż 3 dni wcześniej złożyło pismo procesowe wskazujące na dodatkowe okoliczności a także zawierające szereg wniosków formalnych. Sąd zarządził przerwę, a po niej uznał iż w tej sytuacji musi odroczyć postępowanie, terminu następnej rozprawy jednak nie wskazano. Sąd zapowiedział, iż wnioski formalne (w sprawie zwrócenia się do Sądu Najwyższego i Trybunału Konstytucyjnego) będą rozstrzygane w postanowieniach niejawnych, a ponadto zobowiązał pozwanego do udzielenia odpowiedzi na pismo procesowe, Co najbardziej zabawne oznacza to, iż radca prawny Miasta Stołecznego Warszawa będzie musiał odnieść się m.in. do pisma tego samego radcy w innym postępowaniu, pisma którego Stowarzyszenie wykorzystało jako dowód na stwierdzenie, iż członkowie zarządu dzielnicy są wadliwie umocowani, albowiem nie skwitowali należycie odbioru pełnomocnictw.

Odraczanie spraw staje się powoli normą w sprawie z udziałem Stowarzyszenia. Wnioski o zawieszenie postępowania, o wyłączenie sędziego, zażalenia na opłaty sądowe, inne wnioski procesowe powodują, że sprawy zaczynają zalegać w sądach w Warszawie. Zatem Wieczyste staje się synonimem odroczenia, przekładania, blokowania spraw.

TĘCZOWY SPÓR

Stowarzyszenie Interesu Społecznego "Wieczyste" od kwietnia domaga się rozbiórki "Tęczy" na Placu Zbawiciela. Stowarzyszenie zwróciło się o stwierdzenie nieważności postanowienia Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego nr 2175/14 z dn. 3 listopada 2014 r. utrzymującego w mocy postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego IOT/300/214 PINB.IOT/514197.2014MTB o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego w formie metalowej tęczy na Placu Zbawiciela w Warszawie.

W dniu 14 kwietnia Stowarzyszenie Interesu Społecznego "Wieczyste" zwróciło się do Państwowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Warszawie o wydanie decyzji nakazu wstrzymania prac budowlanych i rozbiórki obiektu budowlanego w formie metalowej tęczy na Placu Zbawiciela w Warszawie. Wniosek złożono w trybie art.31 kpa w związku z art.48 i 83 Prawa Budowlanego. Stowarzyszenie wskazało, że co prawda zgodnie z art.28 ust.1 Prawa Budowlanego – Art.31 kpa nie stosuje się w postępowaniu w sprawie o pozwolenie na budowę, jednakże postępowanie w trybie art.48 kpa nie dotyczy pozwolenia na budowę ale innej sytuacji prawnej tj. rozbiórki obiektów wydanych bez wymaganego pozwolenia na budowę. Przyjmując literalną wykładnię oraz funkcjonalną przepisów zatem art.31 kpa może mieć zastosowanie, gdyż dotyczy kwestii rozbioru samowoli budowlanej a nie udzielenia pozwolenia na budowę. Celem ustawodawcy art.28 prawa budowlanego było ograniczenie możliwości stosowania kpa wyłącznie w przypadku pozwoleń na budowę, ale nie możliwości innych postępowań w zakresie rozbiórki powstałych z naruszeniem prawa czy użytkowania obiektów.

W dniu 23 kwietnia PINB przesłał pismo nr PINB.I.OT.5141.97.2014.KD, w którym wyjaśnia, że w przedmiotowej instalacji było przeprowadzone postępowanie legalizacyjne i obiekt ten nie jest obiektem tymczasowym i nie stanowi samowoli budowlanej. Sam fakt ponownego montażu instalacji, również nie podlega w niniejszym przypadku restrykcjom prawnym, gdyż jest to ten sam obiekt poddany jedynie zabiegom konserwacji, na którą nie jest wymagane pozwolenie na budowę ani zgłoszenie, o którym mowa w art,30 ust.1 Prawa Budowlanego, a lokalizacja instalacji Tęcza jest tożsama z dotychczasową. W konsekwencji Inspektorat uznaje brak podstaw do wydania nakazu rozbiórki, ale nie czyni to jak wymagają przepisy prawa – postanowieniem lub decyzją (najwyraźniej by nie można było je zaskarżyć).

Na żądanie Stowarzyszenie przedstawienia dokumentów legalizacyjnych w dniu 19 maja PINB przesłał kopię decyzji z dn. 16 września 2013 w którym tenże PINB umorzył jako bezzasadne postępowanie administracyjne wszczęte w dniu 11.06.2013 r. ws. dotyczącej ustawienia instalacji artystycznej „Tęcza” na placu Zbawiciela w Warszawie w związku z wnioskiem z dn. 3.06.2013 Biura Kultury Urzędu Miasta Stołecznego Warszawa (w imieniu Instytutu Adama Mickiewicza) w/s legalizacji instytucji artystycznej „Tęcza” na zieleńcu przy Placu Zbawiciela w Warszawie. Z uzasadnienia decyzji wynika, że Instytut Adama Mickiewicza dokonał w wydziale Architektury i Budownictwa dla Dzielnicy Śródmieście złożenia montażu i demontażu instalacji artystycznej, które zostało skutecznie przejęte jako realizacja obiektu tymczasowego (do 31.01.2013). Decyzja nie wspomina by Zarząd Oczyszczenia Miasta i Zarząd Dróg Miejskich udzieliły zgód w/s zajęcia pasa drogowego po terminie 31 stycznia 2013 r. Decyzja nie wspomina również o jakimkolwiek zgłoszeniu obiektu tymczasowego do wydziału Architektury obejmującego okres po 31 stycznia 2013 r. (abstrahując, iż trudno uznać za obiekt tymczasowy, obiekt którym systematycznie przedłuża się istnienie)

Wobec sprzeczności wyjaśnień PINB z pism z dn. 23.04.2013 iż Tęcza jest obiektem zalegalizowanym i nie tymczasowym oraz decyzji z dn. 16.09.2013 umarzającą postępowanie legalizacyjne i wskazujące na tymczasowość obiektu zgłoszonego (który termin ważności minął), Stowarzyszenie podtrzymało wniosek w/s wydania decyzji w/s nakazu rozbiórki, zgodnie z prawem Budowlanym oraz zwróciło się z zażaleniem na przewlekłość i bezczynność organu administracji. Mazowiecki Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego uznał zasadność zażalenie i nakazał rozstrzygnięcie wniosku Stowarzyszenia.

Postanowieniem z dn. 10.09.2014 PINB odmówił wszczęcia postępowania stwierdzając, iż nakaz rozbiórki obiektu budowlanego uzależnione jest od postępowania legalizacyjnego, a regulacja prawna art.48 prawa budowlanego odnosi się do obiektów budowlanych ujętych w wykazie stanowiący załącznik do ustawy Prawo Budowlane, który nie zawiera w katalogu instalacji artystycznej będącej przedmiotem wniosku Stowarzyszenia.

23.09 Stowarzyszenie wniosło zażalenie na postanowienie PINBu, wskazując że art.48 ust.1 prawa budowlanego stwierdza, iż Właściwy organ nakazuje, z zastrzeżeniem ust. 2, w drodze decyzji, rozbiórkę obiektu budowlanego, lub jego części, będącego w budowie albo wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę. Jak wynika z ust.2 jeżeli budowa, o której mowa w ust.1 jest zgodna z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (planem lub ostateczną decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu) lub nie narusza przepisów techniczno-budowlanych, wówczas właściwy organ wstrzymuje prowadzenie robót budowlanych. PINB w postanowieniu uznał, iż instalacja artystyczna nie jest obiektem budowlanych ujętym w załączniku do ustawy, czym uzasadnia niemożność dokonania rozbiórki. W zażaleniu Stowarzyszenie wskazało, iż Załącznik do ustawy określa różnorodne kategorie obiektów budowlanych głównie ze względu na ich funkcjonalne przeznaczenie. Wymienia się rodzaj obiektów i przykłady (jak: …). W kategorii V ujęto obiekty sportowe i rekreacyjne, natomiast kategoria VIII obejmuje inne budowle. Niezależnie zatem jak traktować instalacja artystyczna jest objęta załącznikiem, chociażby przez kategoria VIII – inne budowle (przyjmując że nie wchodzi w zakres pozostałych kategorii). Także art.3 ustawy Prawo Budowlane uznaje za obiekt budowlany budynki, obiekty małej architektury i inne budowle (czyli każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury). Zatem twierdzenie jakoby instalacja artystyczna „Tęcza” nie była objęta załącznikiem lub art.3 ustawy, wydaje się całkowicie niedorzeczna. Nie da się przy tym nie zauważyć zmienność argumentacji PINB dotyczące tego obiektu w kolejnych pismach.

3 listopada Mazowiecki Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego postanowieniem utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie całkowicie zmieniając uzasadnienie PINBu, odrzucając dywagację nt. charakteru instalacji, a przyjmując jako powód odmowy wszczęcia postępowania fakt wydania przez PINB decyzji IOT/472/2013 z dnia 16 września 2013 r. o umorzeniu postępowania administracyjnego w sprawie robót budowlanych polegającego na montażu instalacji artystycznej Tęcza na Placu Zbawiciela w Warszawie. Zdaniem Wojewódzka inspektora decyzja przesądza o zalegalizowaniu robót budowlanych.

Zdaniem Stowarzyszenia decyzja Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora rażąco narusza prawo, albowiem:

- postanowienie wydano z całkowitym pominięciem art.10§1 kodeksu postępowania administracyjnego dotyczącego czynnego udziału strony i umożliwienia wypowiedzenia się przed wydaniem decyzji/postanowienia.

- Organa administracyjne cały czas dokonywały zmiany interpretacji uzasadniającej odmowę, co w rezultacie doprowadziło do sytuacji w której organ wojewódzki nie tyle dokonał weryfikacji nadzorczej poprzedniego rozstrzygnięcia, ale wydał nowe postanowienia.

Tym samym nie było możliwości utrzymania w mocy postanowienia w trybie art.138§1 pkt.1 kpa, ale co najwyżej wydania postanowienia w trybie dalszych przepisów (czyli uchylenia postanowienia i rozstrzygnięcia na nowo).

- Za całkowicie niedorzeczne należy uznać uzasadnienie odmowy faktem decyzji umarzającej postępowanie. Przypomnijmy, iż wniosek z dn. 3.06.2013 Biura Kultury Urzędu M. St. Warszawy dot. wniosku o legalizację instalacji artystycznej „Tęczy” na Placu Zbawiciela w Warszawie. Umorzenie postępowanie ws. robót budowlanych nie jest wbrew temu co twierdzi organ administracyjny legalizacją tychże robót, ale oznacza jedynie bezprzedmiotowość postępowania w sprawie. Nie jest to równoznaczne z zalegalizowaniem montażu instalacji „artystycznej” i nie stanowi zatem przeszkody formalnej do rozstrzygania wniosku o rozbiórkę obiektu, którego termin planowanego istnienia już upłynął.

UCHYLENIE WYROKU, UMORZENIE POSTĘPOWANIA ZDANIEM WSA TO DOWÓD WINY

Czy uchylony wyrok skutek sprzeciwu czy też umorzenie postępowania karnego może być uznane za dowód winy? Wydaje się, że nie, że w państwie prawny, jedynie wyrok skazujący stanowi uznanie winy. W Polsce jednak okazuje się, że nie, że umorzenie postępowania, uchylenie wyroku skazujące wskutek sprzeciwu - stanowi wręcz dowód winy oskarżonego. Poniżej fragment z wyroku wojewódzkiego sądu administracyjnego w Łodzi z 3.10.2014. Pan B.D. strarał się o stwierdzenie nieważności 3 decyzji (o zatrzymaniu prawa jazdy, o cofnięciu uprawnień i skierowanie na egzamin kontrolny)

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/D291213E09

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/C7E0CCBF9B

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/7F22D38C19

WSA odrzucił skargi uzasadniając wcześniejszymi prawomocnymi wyrokami WSA. Najciekawsze jednak jest stosunek sądu do wskazanych nowych okoliczności jakim było uchylenie wyroku wskutek sprzeciwu czy umorzenie postępowania karnego. cyt.

O tym, że skarżący dopuścił się czynu zabronionego w ruchu drogowym, które skutkowały naliczeniem punktów karnych, świadczy przede wszystkim uchylony wskutek wniesienia sprzeciwu wyrok nakazowy SR L. z dnia 7 marca 2008r., XV W 290/08, jak i licznie wcześniej naliczone skarżącemu punkty z tytułu innych naruszeń przepisów o ruchu drogowym. I tak, sam skarżący w skardze podał, że w dniu 13 maja 207r otrzymał 2 pkt, w dniu 22 maja 2007r. – 5 punktów, w dniu 12 czerwca 2007r. – 5 pkt. oraz sporne 14 pkt z dnia 25 września 2007r. Okoliczności naruszenia przepisów o ruchu drogowym sam skarżący zresztą nie kwestionuje, sam wręcz wymienia niektóre z popełnionych wykroczeń drogowych. Kwestionuje natomiast status naliczonych punktów, tj. prawomocność punktów. Okoliczności notorycznego naruszania przez skarżącego przepisów o ruchu drogowym nie zmienia ani to, że wyrok nakazowy z dnia 7 marca 2008r. w związku z wniesieniem przez skarżącego sprzeciwu upadł, ani to, że postanowieniem z dnia 15 listopada 2013r., IV W 1498/13, SR L.-Z. umorzył postępowanie karne. Wyrok zaoczny "upadł" bowiem nie dlatego, że był wadliwy, lecz dlatego, że system prawny wprowadza taki skutek w razie wniesienia od niego środka zaskarżenia (sprzeciwu). Postanowienie o umorzeniu postępowania karnego zostało zaś podjęte – jak wynika z jego uzasadnienia – wyłącznie z uwagi na przedawnienie karalności wykroczenia z art. 97 K.w. Umorzenie postępowania z tej przyczyny oznacza jedynie tyle, że w sprawie tej zaistniała negatywna przesłanka procesowa, o której mowa w art. 5 § 1 pkt 4 K.p.s.w., a nie, że czynu nie popełniono albo brak jest danych dostatecznych uzasadniających podejrzenie jego popełnienia lub też czyn nie zawiera znamion wykroczenia, które to okoliczności stanowią odrębne podstawy umorzenia postępowania określone w art. 5 § 1 pkt 1 i 2 K.p.s.w. Umorzenie postępowania oznacza tylko tyle, że skarżącego nie można pociągnąć do odpowiedzialności za zarzucany mu czyn, nie zaś że skarżący nie popełnił zarzucanego mu czynu. Jedynie wyrok uniewinniający uprawniałby do twierdzeń, że skarżący nie popełnił wykroczenia. Zwrócić też należy uwagę na to, iż odmienne są przesłanki odpowiedzialności karnej i administracyjnej, co oznacza tyle, że sprawca czynu zabronionego może nie ponieść odpowiedzialności karnej, natomiast będzie "odpowiadał" w trybie administracyjnym.

Zatem nie doszło do uznania winy w trybie karnym, jednak dla WSA w Łodzi uchylenie wyroku i umorzenie postępowania to dowody winy, bo nie orzeczono niewinności. Czy przypadkiem jedynie uchylenie wyroku nie oznacza uchylenie także jego skutków prawnych? I czy przypadkiem zasadą państwa prawa nie jest jednak, iż każdy jest niewinny dopóki nie udowodniono mu winy.

POWYBORCZY CYRK

Cyrk – chyba najwłaściwsze słowo, by opisać całą procedurę powyborczą. Od przedstawiciele władzy, słyszymy że ewentualne nieprawidłowości rozstrzygną sądy. Okazuje się jednak, że zarówno w przepisach zadbano by uniemożliwić dochodzenie racji przez obywateli jak i same sądy próbują odrzucić a priori ewentualne protesty wyborcze

WYSYŁKA POCZTĄ NIEWAŻNA: Władza znalazła sprytny sposób na unikanie rozpatrywanie protestów wyborczych. W ramach Akcji Protest Wyborczy - Stowarzyszenie Interesu Społecznego "Wieczyste" i Stowarzyszenie Walczących o Niepodległość 1956-89 wysłały 29 listopada br. protesty wyborcze do Sądu Okręgowego w Warszawie. Zasadą prawną w postępowaniu sądowym jest, iż przy nadaniu przesyłki za pośrednictwem operatora wyznaczonego, Poczty Polskiej, liczy się dzień nadania (a nie odbioru). 3 grudnia Sąd Okręgowy wydał postanowienie XXV nr 188/14 o pozostawieniu protesty wyborczego łącznie 10 osób fizycznych i obu stowarzyszeń bez dalszego biegu. Jak wynika z uzasadnienia protest wpłynął do Sądu 2 grudnia br (a był wysłany przecież w listopadzie). Jak wynika z art.9 kodeksu wyborczego Ilekroć w kodeksie jest mowa o upływie terminu do wniesienia skargi, odwołania lub innego dokumentu do sądu, organu wyborczego, urzędu gminy, konsula albo kapitana statku, należy przez to rozumieć dzień złożenia skargi, odwołania lub innego dokumentu w sądzie, organowi wyborczemu, w urzędzie gminy, w konsulacie lub kapitanowi statku. Skoro termin uwzględniając dzień wolny od pracy upłynął 1 grudnia, a protesty nadeszły 2 grudnia pozostawiono je zatem bez rozpatrzenia.

Dziwnym trafem odmienność przepisów dotyczy wyłącznie wyborów samorządowych, zarówno w kwestii terminów odwoławczych jak również i sposobu wniesienia protestu. W przypadku wyborów prezydenta, Sejmu i Senatu, do europarlamentu - przewidziano iż Nadanie w tym terminie protestu w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego jest równoznaczne z wniesieniem go do Sądu. Dlaczego zatem przewidziano inne zasady dla wyborów samorządowych? Czy nie po to, by móc odrzucać protesty bez ich rozpatrzenia? Ponadto skoro mają obowiązywać przepisy postępowania nieprocesowego (czyli postępowania cywilnego), dlaczego nie stosuje się przepisu kpc, iż nadanie pisma przez operatora publicznego uznaje się za wniesione z dniem nadania, a nie odbioru? Dlaczego nie uznaje się też przepisów prawa pocztowego dot. urzędowego nadania przesyłek za pośrednictwem operatora wyznaczonego (Poczty Polskiej). Sprawę rozstrzygnie Sąd Apelacyjny, do którego złożono zażalenie.

3586 ODPISÓW: Ten sam Sąd Okręgowy w Warszawie wezwał Macieja Bieleckiego Z Warszawskiej Wspólnoty Samorządowej do uzupełnienia braków formalnych .... tj. 3586 kopii protestu. Dlaczego taka liczba: po 1 egz. dla każdej obwodowej komisji wyborczej na Mazowszu i dodatkowym egzemplarzu dla komisarza wyborczego. A jak nie prześle, protest się odrzuci, pozostawi bez biegu z powodu braków formalnych. Czy takimi metodami próbuje się legalizować wybory? Pan Maciej jednak nie dał się i złożył wymagane odpisy. Sąd sam się zapętlił.

1465 pojawia się komunikat "nie odnaleziono strony". Tymczasem termin składania protestów wyborczych w I turze minął 1 grudnia, II Tury 15 grudnia opublikowanych wyników brak.

Być może dla niepoznaki jedne lub drugie lokalne wybory się unieważni, ale generalnie cały system weryfikacji wyborczej powinien zostać zmieniony – dzisiaj ma bowiem charakter pozorny.

SAMORZĄD A STOWARZYSZENIA I ŚRODKI PUBLICZNE

Władza samorządowa jeśli chce autentycznie zadbać o polepszanie warunków życia społeczności i honorować pracę ludzi prawdziwie zaangażowanych społecznie musi zmienić politykę wobec organizacji pozarządowych.

Obecna sytuacja przypomina czasy PRL. Jesteś w partii albo współpracujesz z partią, masz wsparcie i dostęp do przywilejów znakomicie widoczne m.in. w środowisku spółdzielczości mieszkaniowej. Jesteś członkiem rodziny "uznawanej z klucza za ważną" możesz liczyć na .... wiele. Wówczas bez znaczenia jest twoje "zaangażowanie" na rzecz np. środowiska lokalnego, realizowanych zadań. Wiodącym kryterium są koneksje, przynależność partyjna i związek z daną grupą interesów.

W sferze organizacji pozarządowych władza z zasady nie inwestuje w przedsięwzięcia swoich domniemanych konkurentów oraz zadania, które mogą naruszyć misternie budowany nieformalny porządek i np. zagrozić zyskom grup żerujących na społeczności.

To co dla normalnego człowieka wydaje się problemem społecznym, w mieście spółdzielniach mieszkaniowych, dla grup interesów stanowi źródło dochodów i pretekst do wyciągania publicznych pieniędzy poprzez pseudostowarzyszenia zakładane w celu "zagospodarowania" dotacji otrzymywanych z kasy miejskiej lub rządowej. Paradoksalnie im większa bieda i bezrobocie to tym lepiej. Grupy mają więcej pretekstów "do niesienia pomocy potrzebującym".

Co roku płyną ogromne pieniądze na organizację różnych, często zbytecznych i bezsensownych zajęć, spotkań, festynów. Stowarzyszenia władzy rozrastają się i strukturami przypominają wieloetatowe przedsiębiorstwa zasilane rocznie setkami tysięcy złotych. Dobre posady mogą tam np. znajdować członkowie rodzin "ważnych" polityków, których owi politycy nie mogą wsadzić do roboty bezpośrednio w urzędzie w organizacji partyjnej. Fuchy mają działacze partii, osoby w jakiś sposób zasłużone dla postnomenklaturowych watah żerujących na publicznym budżecie [patrz nomen omen gazeta spółdzielców]. Kapitalną zaletą takich pseudospołecznych działalności jest brak jakiejkolwiek odpowiedzialności za wydatkowanie pieniędzy i całkowita uznaniowość wydatków. W sprawozdaniu finansowym pisze się np. o "intensywnej pracy" z członkami rodzin patologicznych.

Celem grupy rządzącej jak i sieci pseudostowarzyszeń żyjących z budżetu samorządowego i państwowego nie jest realne rozwiązywanie istniejących problemów, ale wykorzystanie skomplikowanej sytuacji społecznej jako pretekstu do legalizowania transferu publicznych pieniędzy w prywatne ręce.

Patologia ta, bo tak to należy nazwać, wywiera negatywny wpływ na społeczność nie tylko w zakresie ekonomicznym w sensie marnotrawienia środków podatkowych, ale podważa też wartość i znaczenie prawdziwej pracy społecznej w oczach opinii publicznej, dając sceptykom argumenty do twierdzeń, że stowarzyszenia zakładają cwaniacy powiązani z władzą. Że działalność taka jest zapleczem posad dla osób, które w normalnych warunkach miałyby status bezrobotnych oraz jest formą łatwego zarabiania opartego na koneksjach i układach - bez ryzyka i bez ponoszenia odpowiedzialności. Służy przy tym do manipulacji działań w środowisku m.in. spółdzielczości lokalnej.

Mało jest stowarzyszeń działających wyłącznie pro publico bono, w których ludzie poświęcają swój prywatny czas bezpłatnie, służbie bliźniemu. Chęć wyrwania publicznych pieniędzy pseudo- stowarzyszeń w ostatnich latach uczyniła z wielu ludzi hieny. Trudno zgodzić się z hipokryzją władzy nastawionej na uzależnianie od siebie, budowanie nieformalnych dworów i koterii, właśnie wielu stowarzyszeń. Władze ostentacyjnie nagradzają ludzi którymi się wysługują i oczywiście, które są wobec niej uległe. Ostatni z przykładów wysokie 20 000 nagrody przyznane przez Ratusz za .... aktywność ....!.

Od lat nierozwiązane pozostają najpilniejsze problemy:

- wysokie czynsze w lokalach komunalnych - i przelewanie z pustego w próżne organizowanymi przez władzę programami oddłużeniowymi;

- blokowanie obniżenia kosztów egzystencji ludności zamieszkującej blokowiska spółdzielni

- władza konsekwentnie odmawia popierania inicjatyw służących obniżeniu czynszów i poprawie jakości zarządzania; ostentacyjnie składa oświadczenia, że spółdzielnie zarządzane są "wzorowo";

- władza przyzwala na proceder eksmisyjny w spółdzielczości (liczba eksmisji w skali roku idzie w dziesiątki) - choć jednocześnie obsługuje sztucznie generowane koszty pomocy społecznej;

- władza dopuszcza do koncentracji w określonych miejscach ludności wykluczonej społecznie wskutek m.in. wyzysku czynszowego i polityki eksmisyjnej.

Sprawy te pozostają jednak miejskimi tematami tabu, nie ciesząc się zainteresowaniem aktualnych partii. Nie mówią o nich zarówno niemieckie media ani nawet publiczne w zakresie jaki wywołałby nacisk na lokalnych polityków lub postawiłby władzę w negatywnym świetle.

Władza milczy i nie rozwiązuje wymienionych problemów. Nikomu nie zależy aby czynsze były niższe, aby eksmitowanych było mniej - bo zwyczajnie nie da się na tym zarobić. Gdyby systemowo ograniczyć wskazane patologie, to nie zarabialiby prezesi i nie miałaby racji bytu część pseudo- stowarzyszeń "intensywnie pracujących" z wykluczonymi. Systemowe zredukowanie skali biedy wymusiłoby ograniczenie nakładów na prywatne organizacje - a tego nie życzą sobie beneficjenci systemu.

W państwie prawdziwie samorządnym wiodącym kryterium przyznawania dotacji i dofinansowań programów powinna być wyłącznie merytoryczna ocena społecznej przydatności działalności prowadzonej przez daną organizację. Teraz tego wyraźnie brakuje.

Generalnie biorąc pieniądze samorządowe powinny być w pierwszej kolejności wydawane na zadania ustawowe. Powinny trafiać do instytucji odpowiedzialnych ustawowo za obsługę ludności i zapewnienie koszyka gwarantowanych świadczeń a później ewentualnie, w jakiejś części, do prywatnych organizacji, ale z zastrzeżeniem faktycznej użyteczności realizowanych przez nie zadań.

Mówiąc w uproszczeniu: najpierw na przysłowiowe zapewnienie miejsc w przedszkolach a nie na prywatne stowarzyszenia organizujące zajęcia dla dzieci, którym zabrakło miejsc. Na działania służące ograniczaniu lub eliminowaniu eksmisji a nie na "zwalczanie skutków eksmisji". Itd.

Maria Kondratowicz

EMERYTURA PO 25 LATACH PRACY, ALE NIE PO 40.

Ile lat należy przepracować by otrzymać emeryturę? Otóż przepracowanie 35 lub 40 lat pracy (i płacenie składek) nie uprawnia de emerytury, jeżeli nie masz odpowiedniego wieku. Zdaniem rządu trzeba poczekać do 67 roku. Sęk w tym, że wiek ten dotyczy zarówno tych którzy pracowali 40 lat, jak i tych którzy np. przepracowali np.21 lat a 4 lata dalsze byli na studiach.

11.12 Ministerstwo Pracy i Ubezpieczeń Społecznych odpowiedziało na jeden z postulatów zgłoszonych przez Stowarzyszenie Interesu Społecznego „Wieczyste” zawartej w petycji doręczonej 25 listopada w trakcie demonstracji przed Kancelarią Rady Ministrów. Odpowiedź dotyczy żądania wprowadzenia pełnoprawnej emerytury bez względu na wiek, w przypadku uzyskania 40 lat okresów emerytalnych (składkowych i nieskładkowych) i w wieku 60 lat w przypadku 35 lat stażu ubezpieczeniowego.

Jak informuje Ministerstwo do Sejmu wpłynął obywatelski projekt ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych zawierający propozycję rozwiązań, na podstawie których każdy ubezpieczony miałby prawo do emerytury bez względu na swój wiek, jeżeli udowodniłby staż ubezpieczeniowy, wynoszący co najmniej 35 lat dla kobiet i 40 lat mężczyzn. Do tego projektu Rada Ministrów przedstawiła negatywne stanowisko. Celem reformy systemu emerytalnego jest przywrócenie mu charakteru ubezpieczeniowego, w którym świadczenia będą przyznawane z powodu dożycia określonego wieku emerytalnego i likwidowane będą wcześniejsze przejście na emeryturę (nie mające pokrycia w składce na ubezpieczenie emerytalne). Ponadto rząd stwierdza, iż obywatelski projekt ustawy nie uwzględnia sytuacji demograficznej. Całe stanowisko rządu nie zauważa sprzeczności, jeżeli system ma opierać się uzależnieniu wysokości świadczenia emerytalnego od zgromadzonego kapitału w formie składek, wówczas względy demograficzne nie powinny mieć znaczenia, chyba że cały system opiera się na właśnie na solidarności pokoleń, i wówczas nie ma on charakteru ubezpiecze- niowego.

JAK NIE JECHAŁEM PENDOLINO

22 grudnia pojechałem z Warszawy do Trójmiasta. Wyjazd o 6.35. Miałem nadzieję, że zobaczę supernowoczesny pociąg Pendolino, ale niestety był to zwykły Intercity. Jechał 2 godz. 58 minut (jak się okazuje tyle samo co Pendolino). Zatem na czym polega korzyść z superszybkiego pociągu o prędkości 250 km/godzinę, skoro w ostatecznym rozrachunku jedzie tyle samo co zwykły pociąg? Żeby był śmieszniej w latach 80 i 90, pociąg do Gdańsku jechał niewiele dłużej (według rozkładu 3 godz. 23 minuty), ale dobre i 25 minut.

Liczyłem na dobry poczęstunek, ale się zawiodłem: Kawa, Herbata, woda mineralna? A gdzie putinka (o herbatnikach nie wspominam). Czyżby nie było już solidarności z polskimi producentami jabłek?

W podróży powrotnej (też IC) słyszę komunikat przez megafon. Zbliżamy się do stacji Iława Główna. Planowany czas przyjazdu 13.37. Moment jest po 17,00, może trend czas się odwrócił i czas się cofa. Spoglądam na zegar w przedziale i już nic nie rozumiem, wskazuje że jest już po 18.00, może czas się nie cofa, ale przyspiesza. Po chwili się uspokajam "Przepraszam planowy czas przejazdu 17.37".

Patrzę na bilet. Zazwyczaj bywało tak, że im dłuższa trasa, tym większa cena. 2 miesiące temu jechałem do Gdańska, zapłaciłem 89 złotych za 467 km. Teraz pojechałem Także Intercity niecałe 330 km a bilet kosztował 126 złotych czyli o 37 złotych więcej za prawie 140 km mniej. Zrozumie te paradoksy kto może. 126 zł to niezła kwota, czy należy się dziwić iż pociąg zarówno poranny do Gdańska jak i powrotny był pusty? Miało być wielkie Pendolino, superszybki pociąg, wysoki standard, a wyszło to co wyszło.

Daniel Alain Korona

KRAJ

BOJKOT PZU: Ubezpieczenie w teorii ma służyć obywatelom, ma stanowić zabezpieczenie na wypadek wypadku, zdarzenia losowego, tak aby poszkodowany nie musiał ponosić znacznych kosztów. Tyle teorii, w praktyce polskich firm ubezpieczeniowych, to zwykła kradzież, oszustwo. Przynajmniej tak ocenia je wiele internautów. Na celowniku są wysokie składki ubezpieczeniowe, a także niskie kwoty odszkodowań. W internecie mnóstwo opowieści jak PZU zaniżała kwoty odszkodowań, nie wiadomo jak liczonych, o ile w ogóle je wypłacała. Przykład (jeden z wielu) opowiadany przez internautę: mieliśmy włamanie do mieszkania. Okradli rzeczy na około 30.000. To był weekend, gdy nas nie było w domu. Szok jaki się wtedy czuje jest nie do opisania :( ale ok - zadzwoniliśmy do PZU aby zgłosić szkodę - wszyscy nas pocieszali - nie martwcie się - odzyskacie część strat. Niestety jak policja przyszła okazało się ze złodzieje wypchnęli siłą okno i prócz mikrośladów typu - odcisk buta na parapecie, ślad rękawic nie zadrasnęli go nawet. Wychodzili balkonem. Okno był ona 100% zamknięte - na dworze wtedy było -15 stopni!!! PZU powołuje się na punkt w którym jest napisane ze jego odpowiedzialność wykluczona jest gdy jest brak widocznych śladów użycia siły i narzędzi!!!http://www.ubezpieczenie.com.pl/forum/pzu_odmowilo_odszkodowania_za_kradziez_z_wlamaniem/0,23890,1,0,8.html

W takich sytuacjach klienci często są bezradni, wiadomo postępowania sądowe potrwa, PZU ma armię prawników, obywatel jest sam. Równocześnie, prezes PZU Andrzej Klesyk pobiera sobie wysokie wynagrodzenie (ponad 2,78 mln zł rocznie), podobnie inni członkowie zarządu (wiceprezes Bogusław Skuza - 1,7 mln zł rocznie). Wielu naszych rodaków nie zarobi takich kwot w ciągu całego życia. Przeciw temu złodziejstwu (bo jak inaczej nazwać fakt sowitych wynagrodzeń dla członków zarządu, a równocześnie odmowy, zaniżanie odszkodowań dla ubezpieczonych) jest jednak rada – bojkot PZU, i by ta akcja wywarła nacisk na firmę publiczne ogłaszanie i deklarowanie bojkotu. Do akcji już włączyło się Stowarzyszenie Polskie Euro 2012, Stowarzyszenie Interesu Społecznego WIECZYSTE, Stowarzyszenie Walczących o Niepodległość 1956-89, ekonomista dr Daniel Alain Korona. Zachęcamy innych. Stowarzyszenie Interesu Społecznego WIECZYSTE zapowiada dalsze akcje przeciw PZU. Niech PZU, jej akcjonariusze wiedzą iż nie ma zgody na powyższe praktyki.

NIEODEBRANA CHOĆ WCZEŚNIEJ ODEBRANA CZYLI INPOST: Chociaż sprawa nieprawidłowości w doręczaniu przesyłek sądowych przez prywatnych operatorów zeszła ze szpalt gazet, problemy jednak nie zniknęły. Systematycznie dochodzi do naruszenia przepisów kodeksu postępowania cywilnego w zakresie awizowania przesyłek. Podwójne awizowanie przesyłek w teorii występuje, a w praktyce jest fikcją. By nie być gołosłownym poniżej przypadek pana Zbyszka. W moim przypadku było tak, że doręczyciel InPost zadzwonił do posesji w której mieszkam i nim zdążyłem wyjść z domu - odjechał. W skrzynce zostawił awizo do odbioru przesyłki sądowej dla mnie i dla mojego dorosłego syna. Miejsce odbioru to SKOK Stefczyka w innej miejscowości oddalonej o 10km. ( Czyli muszę pokonać 20 km w obie strony, kto mi zapłaci za stracony czas i paliwo?). Placówka jest czynna od 10-17, a syn pracuje od 8-18 w innym miejscu oddalonym o ok 30 km w przeciwną stronę...jak ma odebrać przesyłkę osobiście? Ja wczoraj tj. 09/12/2014 udałem się osobiście po odbiór przesyłki niestety dla syna odebrać nie mogłem. Pomijam fakt, ze trzeba się naczekać z osobami stojącymi w kolejce do kasy aby dokonać wpłat i wypłat itp. Co zwróciło moją uwagę to pieczątka na kopercie, której skan Państwu przesyłam. Wynika z niej, że w dniu 10/12/2014 czyli dzisiaj przesyłka była powtórnie awizowana (czyli znowu nie doręczona) a przecież wczoraj osobiście ją odebrałem. Poniżej jest zapis, że nie podjęto jej do dnia 19/12/2014 roku. Widać więc, że przesyłka została już "przygotowana" do zwrotu do nadawcy bez próby jej doręczenia. A zatem chociaż przesyłkę w powyższym przypadku odebrano, formalnie wpisano na niej zapis powtórnego awizowania 1 dzień po jej odbiorze (sic) i brak jej odbioru w ustawowym terminie. Powstaje pytanie czy zatem przesyłkę formalnie odebrano czy też nie, oraz jaki obowiązuje termin dla ewentualnej czynności procesowej (od dnia odbioru 9 grudnia czy też od dnia doręczenia zastępczego 19 grudnia?). I takiej firmie jak Inpost, która stosuje takie metody, chcą dać status operatora wyznaczonego (zamiast Poczty Polskiej)?

MARSZ W OBRONIE DEMOKRACJI I WOLNOŚCI MEDIÓW: Choć Marsz miał rozpocząć się 13.12 dopiero o 13.00, to uczestnicy zaczęli się gromadzić już około południa. W autobusach ludzie z białoczerwonych chorągiewkami i sztandarami, mówiącymi głośno o marszu i stanie wojennym. Przed ambasadą radziecką (przepraszam rosyjską) kilkanaście nysek policyjnych, sama ambasada ogrodzona i dziesiątki pilnujących policjantów. Widok ogrodzeń i policji widać jeszcze na alejach Ujazdowskich przed Kancelarią Prezesa Rady Ministrów. Docieramy na Plac Trzech Krzyży, już tysiące uczestników. Są już sprzedawcy znaczków i flag. Na miejscu widać flagi Solidarności, Solidarności RI, Klubów Gazety Polskiej, PISu. Są też zwolennicy SIS "Wieczyste", którzy rozdają biuletyn WIECZYSTE z omówieniem obywatelskiego projektu ustawy ws. zmniejszenia wieczystego. W ciągu 10 minut nie było już co rozdawać. Trudno oszacować liczbę demonstrantów, to są tysiące flag, dziesiątki tysięcy ludzi (60 tys. na pewno, niektórzy twierdzą że jeszcze więcej, a było deklarowanych 30 tys.), różnych zawodów (stoczniowcy, górnicy), przekrojów wiekowych (emeryci, osoby pracujące, młodzi), i części Polski (z Warszawy i innych, nawet z pogranicznego Zgorzelca). Są na placu, ale też na całej trasie planowanego przemarszu. Był odśpiewany hymn narodowy (na początek i na koniec), był apel pamięci ofiar stanu wojennego, były przemówienia polityczne, były piosenki - w tym najsłynniejsza "Żeby Polska była Polską" i "Ojczyzna Ma". Wśród haseł skandowanych "Precz z komuną", "Wolna Polska", "Nie fałszerzom" czy też "złodzieje" (zwłaszcza gdy przechodzono obok Kancelarii Premiera). Takiej demonstracji dawno w stolicy nie widziano, ludzie przyjechali lub przyszli, zobaczyli się, że nie są sami, osamotnieni w krytyce.

SEJMOWY KILOMETROWY BIZNES: Jak informują media za każdy kilometr przejechany przysługuje posłowi 0,83 gr. Fakt ten oznacza jedno, iż nawet jeżeli poseł wykonuje wyjazd rzeczywiście służbowy a nie prywatny, to dzięki ryczałtom samochodowym zarabia dodatkowe pieniądze. By nie być gołosłownym sprawdziliśmy zużycia paliwa samochodów: Skoda Fabia II między 4,6 a 5,9 l/100 km, Citroen C3 między 4,2 a 5,9, Fiat Punto 4,2 -5,7, Ford Fiesta 3,3 - 5,9, Hyundai I20 - 3,8 do 4,9, Opel Corsa 3,3 - 6,0 l/100 km. Zasadniczo większość samochodów zużywa do 6 l/100 km. Innymi słowy za 100 km poseł może otrzymać 83 zł, tymczasem wyda przyjmując 5 zł/litr (a obecnie cena jest niższa) ok. 30 zł. Oznacza to, iz na każdy 100 km poseł dodatkowo zarabia ok. 53 zl. Czy zatem należy się dziwić, iż posłowie biorą ryczałty samochodowe za przejazdy rzekomo służbowe w kraju, skoro nie tylko nic nie płacą, ale wręcz na nich zarabiają? Kto ustalił tak wysoki ryczałt i czym był podyktowany? Ba nawet jeżeli przyjąć zużycia paliwa dla starego samochodu np. Forda Taunusa - to zużycie kształtuje się w granicach 10l/100 km czyli ok. 50 zł a nie 83 złote. Na marginesie Minister Sprawiedliwości przygotował projekt rozporządzenia, w którym proponuje wysokość zwrotu kosztów przejazdu sędziego z miejsca zamieszkania do siedziby sądu za każdy kilometr w wysokości 30 gr, a nie 83 gr.
Okazuje się jednak, że ministrowie-posłowie znaleźli jeszcze lepszy patent na zarabianie na kilometrówkach. Są wożeni przez BOR, a jednak ryczałtówki za przejazdy samochodem pobierają. Jak donoszą media dotyczy to m.in. marszałka sejmu ex. ministra - Radosława Sikorskiego czy ministra zdrowia Bartosza Arłukowicza. Złodziejstwo w majestacie prawa (bo tak należy to nazwać) kwitnie w najlepsze.

ZAGRANICZNE KILOMETRÓWKI? Na dalsze podróże na wyjazd służbowy posłów przewidziane są 2 opcje: zakup biletu przez Kancelarię Sejmu lub ekwiwalent gotówkowy (ryczałt) w wysokości odpowiadającej cenie najtańszego biletu lotniczego na danej trasie. Do rozliczeń ryczałtowych posłowie wypełniają dokument "karta podróży samochodem prywatnym", gdyż innego formularza określającego miejsce i czasu podróży nie ma. Nikt nie żąda rozliczeń. Kancelaria Sejmu twierdzi, iż w przypadku ekwiwalentu trzeba jechać samochodem, ale oznaczałoby to, iż nie można wyjechać pociągiem. Całą dyskusję kieruje się na rodzaj transportu, tymczasem problem nie w sposobie podróżowaniA, ale w pozorności wyjazdów, w wielu wypadkach są to zwykłe wyjazdy turystyczne np. na obejrzenie startu rakiety kosmicznej, na targi turystyczne, mistrzostwa świata w narciarstwie, dożynki, spotkanie opłatkowe czy nawet wyjazd na spotkanie z MON Filipin lub z misją gospodarczą kobiet do ... Arabii Saudyjskiej..

ZDEMORALIZOWANY ŚWIAT

4:30 rano, blisko Lahore (Pakistan). Kilka tygodni temu… Salman (6 lat) Sonia (4) i Ponam (18 miesięcy) są świadkami tego, jak oszalały tłum atakuje mieczami i toporami i kijami ich rodziców: Sajjada Maseeha (27 lat) i Shamę Bibi (24 lata, w ciąży). Zostają okrutnie pobici; łamie się im nogi, aby nie mogli uciekać... Następnie są owijani bawełnianym płótnem nasączonym w paliwie motocyklowym i paleni żywcem w piecu. Za to, że są chrześcijanami.

Columbus, Stan Mississippi, USA; Rzeszów, Polska: W Columbus, pastor ewangelicki Stephen Joiner jest aresztowany za plakat z napisem "Aborcja to zabijanie niewinnych dzieci". Nie trzeba daleko szukać... Kilka tygodni temu zapadł pierwszy skandaliczny wyrok sądu w związku ze szlachetną działalnością panów J. Kotuli i P. Sycza - oni też odważnie przypominają, że aborcja to zabijanie.

2015 r. - ONZ chce włączyć aborcję oraz "identyfikację płciową" i orientację seksualną do celów rozwojowych. A pomoc dla państw członkowskich będzie zależna od przyjęcia prawa w oparciu o takie cele. Każdego roku MILIONY ludzi na świecie, ludzi takich samych, jak my, umierają w wyniku aborcji.

Eslohe, mała miejscowość w północnej Nadrenii i Westfalii w Niemczech, kilka tygodni temu...; Łódź, Polska Luiza (37 lat) otworzyła drzwi swojego domu. Policjant przyniósł jej nakaz zgłoszenia się do więzienia. Ma tam spędzić 40 dni po tym, jak skończy karmić piersią swoje dziewiąte dziecko. Jej mąż, Eugen, zdążył już odbyć wyrok. "Przestępstwem" ich obojga jest nieposłanie ich córki na zajęcia z "seks-edukacji". W czasie lekcji dzieci (od 6. roku życia) są uczone m.in. tego, że ich płeć nie jest określona i że mogą sobie wybrać, czy są chłopcami czy dziewczynkami i że powinny się nad tym zastanowić... albo że powinny zrozumieć i poznać różnorodne "praktyki" seksualne jak seks oralny, analny itd. Ideologia gender i lobby gejowskie narzucają swoje ideologie w Niemczech. I znów nie trzeba daleko szukać. Kilka tygodni temu w jednej ze szkół podstawowych w Bełchatowie kazano dzieciom odgrywać scenki uderzające w ich godność i poczucie tożsamości: np. chłopcy musieli odgrywać żeńskie role, a za zaangażowanie z granie dziewczynek mieli dostać szóstki.

Nigeria, rok 2014: Setki kobiet i dziewcząt zostały porwane jako seksualne niewolnice, były torturowane i mordowane... Więcej niż 3 000 osób zostało zamordowanych, a milion zostało wysiedlonych za sprawą działalności islamskich terrorystów z grupy Boko Haram.

I mógłbym tak dalej wymieniać inne historie podobne do tych powyżej (albo jeszcze bardziej przerażające) do znudzenia...

CitizenGo

Strony