Stowarzyszenie Interesu Społecznego "Wieczyste" (które sprzeciwia się m.in. podwyżkom opłat wieczystego) od kwietnia domaga się rozbiórki "Tęczy" na Placu Zbawiciela. Właśnie Stowarzyszenie zwróciło się do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego o stwierdzenie nieważności postanowienia Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora
Nadzoru Budowlanego nr 2175/14 z dn. 3 listopada 2014 r. utrzymującego w mocy postanowienie
Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego IOT/300/214 PINB.IOT/514197.2014MTB
o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego
w formie metalowej tęczy na Placu Zbawiciela w Warszawie na dz. Ewid. nr 68
obręb 5-05-06 i dz. Ewid 150 obręb 5-05-07.
W dniu 14 kwietnia Stowarzyszenie Interesu
Społecznego "Wieczyste" zwróciło się do Państwowego Inspektora
Nadzoru Budowlanego w Warszawie o wydanie decyzji nakazu wstrzymania prac
budowlanych i rozbiórki obiektu budowlanego w formie metalowej tęczy na Placu
Zbawiciela w Warszawie. Wniosek złożono w trybie art.31 kpa w związku z art.48
i 83 Prawa Budowlanego. Stowarzyszenie wskazało, że co prawda zgodnie z art.28 ust.1 Prawa Budowlanego – Art.31 kpa nie stosuje się w
postępowaniu w sprawie o pozwolenie na budowę, jednakże postępowanie w trybie
art.48 kpa nie dotyczy pozwolenia na budowę ale innej sytuacji prawnej tj.
rozbiórki obiektów wydanych bez wymaganego pozwolenia na budowę. Przyjmując
literalną wykładnię oraz funkcjonalną przepisów zatem art.31 kpa może mieć
zastosowanie, gdyż dotyczy kwestii rozbioru samowoli budowlanej a nie udzielenia
pozwolenia na budowę. Celem ustawodawcy art.28 prawa budowlanego było ograniczenie
możliwości stosowania kpa wyłącznie w przypadku pozwoleń na budowę, ale nie możliwości
innych postępowań w zakresie rozbiórki powstałych z naruszeniem prawa czy
użytkowania obiektów.
W dniu 23 kwietnia PINB przesłał pismo nr PINB.I.OT.5141.97.2014.KD, w
którym wyjaśnia, że w
przedmiotowej instalacji było przeprowadzone postępowanie legalizacyjne i
obiekt ten nie jest obiektem tymczasowym i nie stanowi samowoli budowlanej. Sam fakt ponownego montażu
instalacji, również nie podlega w niniejszym przypadku restrykcjom prawnym,
gdyż jest to ten sam obiekt poddany jedynie zabiegom konserwacji, na którą nie
jest wymagane pozwolenie na budowę ani zgłoszenie, o którym mowa w art,30 ust.1
Prawa Budowlanego, a lokalizacja instalacji Tęcza jest tożsama z dotychczasową.
W konsekwencji Inspektorat uznaje brak podstaw do wydania nakazu
rozbiórki, ale nie czyni to jak wymagają przepisy prawa – postanowieniem lub
decyzją (najwyraźniej by nie można było je zaskarżyć).
Na żądanie
Stowarzyszenie przedstawienia dokumentów legalizacyjnych w dniu 19 maja PINB
przesłał kopię decyzji z dn. 16 września 2013
PINB.I.T.5160.80.2013.KD w którym tenże PINB umorzył jako bezzasadne
postępowanie administracyjne wszczęte w dniu 11.06.2013 r. ws. dotyczącej
ustawienia instalacji artystycznej „Tęcza” na placu Zbawiciela w Warszawie w
związku z wnioskiem z dn. 3.06.2013 Biura Kultury Urzędu Miasta Stołecznego
Warszawa (w imieniu Instytutu Adama Mickiewicza) w/s legalizacji instytucji
artystycznej „Tęcza” na zieleńcu przy Placu Zbawiciela w Warszawie. Z
uzasadnienia decyzji wynika, że Instytut Adama Mickiewicza dokonał w wydziale
Architektury i Budownictwa dla Dzielnicy Śródmieście złożenia montażu i
demontażu instalacji artystycznej, które zostało skutecznie przejęte jako
realizacja obiektu tymczasowego (do 31.01.2013). Decyzja nie wspomina by Zarząd
Oczyszczenia Miasta i Zarząd Dróg Miejskich udzieliły zgód w/s zajęcia pasa
drogowego po terminie 31 stycznia 2013 r. Decyzja nie wspomina również o
jakimkolwiek zgłoszeniu obiektu tymczasowego do wydziału Architektury
obejmującego okres po 31 stycznia 2013 r. (abstrahując, iż trudno uznać za
obiekt tymczasowy, obiekt którym systematycznie przedłuża się istnienie)
Wobec sprzeczności wyjaśnień PINB z pism z
dn. 23.04.2013 iż Tęcza jest obiektem zalegalizowanym i nie tymczasowym oraz
decyzji z dn. 16.09.2013 umarzającą postępowanie legalizacyjne i wskazujące na
tymczasowość obiektu zgłoszonego (który termin ważności minął), Stowarzyszenie podtrzymało
wniosek w/s wydania decyzji w/s nakazu rozbiórki, zgodnie z prawem Budowlanym
oraz zwróciło się z zażaleniem na przewlekłość i bezczynność organu
administracji. Mazowiecki Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego uznał
zasadność zażalenie i nakazał rozstrzygnięcie wniosku Stowarzyszenia.
Postanowieniem z dn. 10.09.2014 PINB odmówił
wszczęcia postępowania stwierdzając, iż nakaz rozbiórki obiektu budowlanego
uzależnione jest od postępowania legalizacyjnego, a regulacja prawna art.48
prawa budowlanego odnosi się do obiektów budowlanych ujętych w wykazie
stanowiący załącznik do ustawy Prawo Budowlane, który nie zawiera w katalogu
instalacji artystycznej będącej przedmiotem wniosku Stowarzyszenia.
23.09 Stowarzyszenie wniosło zażalenie na
postanowienie PINBu, wskazując że art.48
ust.1 prawa budowlanego stwierdza, iż Właściwy organ nakazuje, z
zastrzeżeniem ust. 2, w drodze decyzji, rozbiórkę obiektu budowlanego, lub jego
części, będącego w budowie albo wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na
budowę. Jak wynika z ust.2 jeżeli budowa, o której
mowa w ust.1 jest zgodna z przepisami o
planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (planem lub ostateczną decyzją o
warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu) lub nie narusza przepisów
techniczno-budowlanych, wówczas właściwy organ wstrzymuje prowadzenie robót
budowlanych. PINB w postanowieniu uznał, iż instalacja artystyczna nie jest obiektem
budowlanych ujętym w załączniku do ustawy, czym uzasadnia niemożność dokonania
rozbiórki. W
zażaleniu Stowarzyszenie wskazało, iż Załącznik
do ustawy określa różnorodne kategorie obiektów budowlanych głównie ze względu
na ich funkcjonalne przeznaczenie. Wymienia się rodzaj obiektów i przykłady
(jak: …). W kategorii V ujęto obiekty sportowe i rekreacyjne, natomiast
kategoria VIII obejmuje inne budowle. Niezależnie zatem jak traktować
instalacja artystyczna jest objęta załącznikiem, chociażby przez kategoria VIII
– inne budowle (przyjmując że nie wchodzi w zakres pozostałych kategorii).
Także art.3 ustawy Prawo Budowlane uznaje za obiekt budowlany budynki, obiekty
małej architektury i inne budowle (czyli każdy obiekt budowlany niebędący
budynkiem lub obiektem małej architektury). Zatem
twierdzenie jakoby instalacja artystyczna „Tęcza” nie była objęta załącznikiem lub
art.3 ustawy, wydaje się całkowicie niedorzeczna. Nie da się przy tym nie
zauważyć zmienność argumentacji PINB dotyczące tego obiektu w kolejnych pismach.
3 listopada Mazowiecki Wojewódzki Inspektor Nadzoru
Budowlanego postanowieniem utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie całkowicie
zmieniając uzasadnienie PINBu, odrzucając dywagację nt. charakteru instalacji,
a przyjmując jako powód odmowy wszczęcia postępowania fakt wydania przez PINB
decyzji IOT/472/2013 z dnia 16 września 2013 r. o umorzeniu postępowania
administracyjnego w sprawie robót budowlanych polegającego na montażu
instalacji artystycznej Tęcza na Placu Zbawiciela w Warszawie. Zdaniem
Wojewódzka inspektora decyzja przesądza o zalegalizowaniu robót budowlanych.
Zdaniem Stowarzyszenia decyzja Mazowieckiego
Wojewódzkiego Inspektora rażąco narusza prawo, albowiem:
- postanowienie wydano z całkowitym pominięciem art.10§1
kodeksu postępowania administracyjnego dotyczącego czynnego udziału strony i
umożliwienia wypowiedzenia się przed wydaniem decyzji/postanowienia.
- Organa
administracyjne cały czas dokonywały zmiany interpretacji uzasadniającej
odmowę, co w rezultacie doprowadziło do sytuacji w której organ wojewódzki nie
tyle dokonał weryfikacji nadzorczej poprzedniego rozstrzygnięcia, ale wydał
nowe postanowienia.
Tym samym nie było możliwości utrzymania w mocy
postanowienia w trybie art.138§1 pkt.1 kpa, ale co najwyżej wydania
postanowienia w trybie dalszych przepisów (czyli uchylenia postanowienia i
rozstrzygnięcia na nowo).
- Za całkowicie niedorzeczne należy uznać uzasadnienie
odmowy faktem decyzji umarzającej postępowanie. Przypomnijmy, iż wniosek z dn.
3.06.2013 Biura Kultury Urzędu M. St. Warszawy dot. wniosku o legalizację
instalacji artystycznej „Tęczy” na Placu Zbawiciela w Warszawie. Umorzenie
postępowanie ws. robót budowlanych nie jest wbrew temu co twierdzi organ
administracyjny legalizacją tychże robót, ale oznacza jedynie bezprzedmiotowość
postępowania w sprawie. Nie jest to równoznaczne z zalegalizowaniem montażu
instalacji „artystycznej” i nie stanowi zatem przeszkody formalnej do
rozstrzygania wniosku o rozbiórkę obiektu, którego termin planowanego istnienia
już upłynął.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz