Czy nastąpi zrównanie działaczy opozycji antykomunistycznej i nielegalnych organizacji w uprawnieniach w komunikacji miejskiej?

Wspominaliśmy już o akcji petycyjnej Stowarzyszenia Walczących o Niepodległość 1956-89 zmierzającej do zrównania w prawach do 50% ulg w komunikacji miejskiej kombatantów i działaczy nielegalnych organizacji z okresu PRL.
http://serwis21.blogspot.com/2017/07/czy-kolejne-miasta-przyznaja-ulgi-w.html

Stowarzyszenie zainicjowało także drugą akcję zmierzającą do zrównania w uprawnieniach do ulg i bezpłatnej komunikacji miejskiej działaczy opozycji antykomunistycznej i działaczy nielegalnych organizacji z czasów PRL. Do tej pory kilkanaście miast przyznało bądź 50% ulgi bądź prawa do bezpłatnych przejazdów działaczom opozycji antykomunistycznej. Stowarzyszenie, które domaga się zrównania w uprawnieniach wszystkich weteranów walk o niepodległość, zatem złożyło petycje o przyznanie tych samych praw dla osób świadczących pracę na rzecz nielegalnych organizacji lub które nie wykonywały prace z powodów politycznych przed 1989 r. z działaczami opozycji antykomunistycznych. Stosowne petycje w zakresie 50% ulg trafiły zatem do Gorzowa Wielkopolskiego, Koszalina, Legnicy, Słupska, Szczecina, a w zakresie bezpłatnej komunikacji do Elbląga, Krakowa, Lublina, Poznania, Wrocławia.

Dla niewtajemniczonych wyjaśniamy, że uzyskanie statusu świadczącego pracę w nielegalnych organizacjach wymaga by osoba pragnąca uzyskać potwierdzenie tych okoliczności, ma wskazać okoliczności faktyczne świadczące o jej pracy na rzecz nielegalnych organizacji politycznych, bądź o nie wykonywaniu na skutek represji politycznych, a po drugie okoliczności te udowodnić przy pomocy dokumentów lub zeznań świadków (IV SA/Wa 2960/13). Innymi słowy chodzi o udowodnienie faktycznej pracy w postaci druku, kolportażu, organizowaniu spotkań, a nie np. same uczestnictwo w spotkaniach, manifestacjach czy w jakichś organizacjach. W efekcie większość osób występuje o status działacza opozycji antykomunistycznej a nie świadczących pracę w nielegalnych organizacjach. Z kolei przy świadczeniu pracy w nielegalnych organizacjach w procedurze nie uczestniczy IPN (w przeciwieństwie do procedury przyznania statusu działacza opozycji antykomunistycznej). Ponadto różne są uprawnienia: działacze opozycji antykomunistycznej będą mieli prawo do świadczenia miesięcznego w wysokości ok. 400 zł., a działacze nielegalnych organizacji mają prawo do zaliczenia okresów działalności opozycyjnej do okresów emerytalnych jako składkowych).

W praktyce występują sytuacje w której osoby otrzymują status działacza opozycji przy równoczesnej odmowie poświadczenia pracy na rzecz nielegalnych organizacji (świadczy o tym np. casus o sygn. II SA/Sz 887/15) lub odwrotnie. Są ponadto osoby, które posiadają podwójny status. 

Przeciw temu bałaganowi prawnemu protestuje Stowarzyszenie Walczących o Niepodległość 1956-89, jednakże nie posłuchano jego głosu nowelizując ustawę o działaczach opozycji antykomunistycznej. Stąd akcja Stowarzyszenia mająca wymusić zmianę tej absurdalnej sytuacji.