W przeddzień rocznicy wybuchu powstania warszawskiego,
stołeczni radni spotkali się na uroczystej sesji rady Warszawy, by nadać
honorowe obywatelstwo Warszawy i nagrody miasta stołecznego dla tzw.
zasłużonych. Uroczystość odbywa się w Zamku Królewskim.
Warszawa jest w złej sytuacji finansowej, a warszawiakom
fundują się podwyżki cen komunikacji miejskiej, opłat wieczystego użytkowania,
opłat za śmieci (horrendalne mają być od stycznia 2014 r.) itd. Tymczasem
partie polityczne Rady Warszawy (PO, PIS i SLD) wydają kolejne pieniądze
miejskie na zaszczyty i nagrody. W zaistniałej sytuacji społeczno-ekonomicznej
Miasta takie wydatki są nie tylko zbędne, ale wręcz szkodliwe. W tym roku
uhonorowano 3 osoby obywatelstwem i przyznano 23 nagrody (20 dla osób
indywidualnych i 3 dla organizacji). W sprawie nie ma sporu między partiami, a
jeżeli już się zdarzają to w kuluarach rozstrzyga się na zasadzie kompromisu
(poprzesz naszą propozycją, my – waszą).
Każda z nagród po 10 tys. złotych. Uwzględniając także
koszty samej uroczystości, przygotowania, wynajęcia Zamku, itp. to wydano w ten
sposób kilkaset tysięcy złotych. Przeciwne tym wydatkom opowiada się lider Stowarzyszenia Interesu Społecznego „Wieczyste” dr Daniel Alain Korona, który stwierdza - Ciągnie się starsze 80-kilku letnie osoby,
niektóre chore na nowotwór - po sądach by zmusić je do zapłacenia podwyżek opłat
wieczystego, a jeżeli z tego powodu umrą bo nie będą miały pieniądze na
lekarstwa – władze miasta to nie interesuje. Równocześnie wydaje się pieniądze
na prawo i lewo, w tym na zaszczyty i nagrody. To niemoralne. Niestety nic
nie możemy w tej sprawie zrobić, ale możemy odwołać prezydenta Warszawy i przestrzec partie polityczne, że przy wyborach samorządowych będziemy pamiętać o takich
czynach.
Poniżej oficjalne sylwetki osób zaszczyconych i
nagrodzonych (http://www.radawarszawy.um.warszawa.pl/aktualnosci/Documents/broszura%2030.07.13.pdf).
Tytuły Honorowanego
Obywatela Warszawy przyznane 16 czerwca 2013 r. uchwałą nr LVII/1624/2013
Maria Janion (ur. 24 grudnia 1926 r. w Mońkach) Historyczka
literatury i idei, badaczka polskiej kultury wieków XIX i XX, wychowawczyni
wielu pokoleń humanistów, krytyczka literacka, znawczyni polskiego i
europejskiego romantyzmu, członkini rzeczywista Polskiej Akademii Nauk,
profesorka w Instytucie Badań Literackich PAN. Studiowała filologię polską
najpierw na Uniwersytecie Łódzkim, następnie na Uniwersytecie Warszawskim. W
tym czasie zaczęła też publikować artykuły w periodykach literackich. Po
uzyskaniu magisterium w 1951 r., szybko pokonywała szczeble kariery naukowej,
zostając kolejno: zastępcą profesora na UW (1954), kandydatem nauk
filologicznych (1955), docentem (1957), profesorem nadzwyczajnym (1963) i
profesorem zwyczajnym (1973). Od roku 1989 należy do Stowarzyszenia Pisarzy
Polskich, od 1990 jest członkiem czynnym PAU, a od 1991 członkiem polskiego PEN
Clubu. W Warszawie mieszka od 1949 r. Od 1948 r. aż do przejścia na emeryturę w
roku 1996 pracowała w IBL PAN,
prowadząc seminaria doktoranckie, kierując pracowniami,
pełniąc funkcje sekretarza naukowego oraz uczestnicząc w pracach Rady Naukowej.
Od samego początku prowadziła też zajęcia dydaktyczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej
w Gdańsku, skąd została zwolniona w 1968 r., ponieważ wykłady, podczas których
zachęcała studentów do własnych reinterpretacji polskiego dziedzictwa
literackiego, często znacznie odbiegających od oficjalnych kanonów, niepokoiły
komunistyczne władze. Potem prowadziła zajęcia na UW i na Uniwersytecie
Gdańskim, skąd w ramach represji politycznych wyrzucono ją w 1982 r. W latach
70-tych uczestniczyła w konspiracyjnej działalności Towarzystwa Kursów Naukowych.
W sierpniu 1980 r. podpisała się pod apelem 64. intelektualistów popierających
strajk robotników w stoczni. Rok później wzięła udział w Niezależnym Kongresie
Kultury Polskiej. Po upadku komunizmu nadal angażowała się w działalność
społeczną. Odegrała ważną rolę w intelektualnym rozwoju ruchu feministycznego w
Polsce oraz patronowała wielu inicjatywom na rzecz kreowania prawdziwie
demokratycznego społeczeństwa, które jest otwarte na wielość poglądów i postaw,
które stara się eliminować wszelkie formy uprzedzeń. Jest autorką kilkuset prac
naukowych i książek. W latach 2000-2004 przewodniczyła jury Nagrody Literackiej
Nike. W 1994 r. otrzymała doktorat honoris causa Uniwersytetu Gdańskiego.
Irena Santor - (ur. 9 grudnia 1934 r. w Papowie Biskupim)
Solistka zespołu „Mazowsze”, piosenkarka (mezzosopran), laureatka krajowych, a także
międzynarodowych konkursów, wykonawczyni piosenek, z których bardzo wiele stało
się przebojami. Karierę zawodową rozpoczęła w roku 1951 w Państwowym Zespole
Ludowym Pieśni i Tańca „Mazowsze”. Z tych czasów pochodzi jej pierwszy wielki
przebój „Ej, przeleciał ptaszek". W roku 1959 dokonała pierwszych nagrań i
zadebiutowała jako solistka na estradzie. Udział w festiwalu sopockim w 1961 r.
i zdobyte tam nagrody za wykonanie piosenek „Embarras” oraz „Walczyk na cztery
ręce” rozpoczęły pasmo sukcesów indywidualnych; m.in. piosenką „Powrócisz tu” wygrała
festiwal w Opolu, a w Sopocie zdobyła III-cią nagrodę. Kolejne lata to
nieprzerwane występy, nagrania radiowe, płytowe i telewizyjne. Próbowała sił w
kabarecie („U Kierdziołka”, „Wagabunda”), w teatrze (Ateneum, Syrena), w
teatrze TV („Loteryja” do muzyki Stanisława Moniuszki) i w filmie („Przygoda z
piosenką”). Zrealizowała wiele recitali telewizyjnych i programów radiowych. W
1991 r. postanowiła zakończyć występy na estradzie i zająć się działalnością charytatywną
oraz społeczną, sporadycznie tylko nagrywając dla radia i współpracując z
telewizją. Oddała się pracy społecznej na rzecz Stowarzyszenia Polskich
Artystów i Wykonawców Muzyki Rozrywkowej, którego przez prawie 10 lat,
począwszy od 1994 r., była przewodniczącą. Choroba, która ją dotknęła, i
szczęśliwe uporanie się z dolegliwościami w 2000 r. stały się bodźcem do
wzięcia udziału w akcjach promujących profilaktyczne badania mammograficzne i
cytologiczne. Zaangażowała się także w prace Polskiej Unii Onkologii. Ważną częścią
jej aktywności była współpraca z fundacjami Jolanty Kwaśniewskiej „Porozumienie
bez barier” i Anny Dymnej „Mimo wszystko”. W roku 2009 wznowiła koncerty,
występując od czasu do czasu w różnych miastach Polski. W swoim bogatym
repertuarze ma wiele piosenek będących „wizytówkami stolicy”, np.: „Jak
przygoda, to tylko w Warszawie”, „Kamienne schodki”, „Maleńki znak”, „Na
Francuskiej”, „Na prawo most, na lewo most”, „Pójdę na Stare Miasto” oraz „Warszawa,
ja i ty”. Została odznaczona m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Komandorskim
Orderu Odrodzenia Polski, złotym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, otrzymała
także Bursztynowego Słowika za całokształt twórczości i Złotego Fryderyka; w
roku 2013 Zarząd Polskiego Radia przyznał jej Diamentowy Mikrofon.
Zbigniew Romaszewski (ur. 2 stycznia 1940 r. w Warszawie)
Polityk, działacz opozycji w okresie PRL, doktor fizyki, senator (siedmiu
kolejnych kadencji w latach 1989-2011), wicemarszałek Senatu VII kadencji,
członek Trybunału Stanu. Po Powstaniu Warszawskim został wywieziony wraz z
matką do obozu pracy w Gross-Rosen. Ukończył fizykę na Uniwersytecie
Warszawskim w 1964 r., doktoryzował się w Instytucie Fizyki PAN w roku 1980. W
1967 r. wraz z żoną Zofią zbierał podpisy pod petycją pracowników naukowych w
obronie Adama Michnika. Po marcu ‘68 w jego mieszkaniu odbywały się dyskusje polityczne,
na które zapraszano czołowych przedstawicieli opozycyjnej inteligencji. W
czerwcu 1976 r., po protestach robotniczych w Radomiu i Ursusie, uczestniczył w
organizowanej przez Komitet Obrony Robotników akcji pomocy represjonowanym. Od
roku 1977 był członkiem Komitetu Samoobrony Społecznej KOR. Wraz z żoną
kierował Biurem Interwencyjnym KSS KOR, rejestrującym przypadki łamania praw
człowieka i niosącym ofiarom pomoc prawną oraz materialną. Na przełomie lat
1979/80 zakładał Komitet Helsiński. W latach 1980-1981 był wielokrotnie
zatrzymywany przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa. W stanie wojennym
musiał się ukrywać. W tym czasie zorganizował podziemne Radio „Solidarność”. 29
sierpnia 1982 r. został aresztowany i sądzony w dwóch kolejnych procesach
twórców Radia i KSS KOR, następnie był więziony (w latach: 1982-1984). W 1985
r. zorganizował Tydzień Więźnia Politycznego (w dniach 3-10 listopada). Wówczas
powołał, również wspólnie z żoną, Polski Fundusz Praworządności i został jego
prezesem. Od grudnia 1986 r. kierował reaktywowaną w podziemiu Komisją
Interwencji i Praworządności NSZZ „Solidarność”, która zajmowała się
dokumentowaniem przypadków represji i pomocą ofiarom. Podczas obrad Okrągłego
Stołu zasiadał w podzespole ds. reformy państwa i sądów. Od 4 lipca 1989 r. do
7 listopada 2011 r. nieprzerwanie zasiadał w Senacie RP, gdzie w I, II, IV i VI
kadencji przewodniczył Komisji Praw Człowieka i Praworządności. W roku 1998
założył Fundację Obrony Praw Człowieka, która w 50. rocznicę uchwalenia
Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka zorganizowała w Warszawie III Międzynarodową
Konferencję Praw Człowieka. Jest Kawalerem Orderu Orła Białego Został także
odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Za Zasługi dla Litwy oraz portugalskim
Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi.
Nagrody m.st. Warszawy przyznane
16 czerwca 2013 roku uchwałą nr LVII/1625/2013:
Maria Aderek, pedagog, wieloletnia dyrektor Szkoły
Podstawowej nr 318 w Warszawie. Po objęciu stanowiska dyrektora placówki
włączyła się w realizowany przez szkołę program poszerzonej edukacji muzycznej,
w ramach tzw. szkół umuzykalniających. Warto podkreślić, że choć laureatka nie
jest muzykiem, prowadziła ten projekt z ogromnym zaangażowaniem zarówno
logistycznie, merytorycznie i finansowo. Uczestnicy tego programu byli
finalistami Warszawskiego Programu Edukacji Kulturalnej oraz wielu krajowych
konkursów muzycznych.
Jerzy Bednarczuk, pedagog, pracownik naukowy Wydziału
Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW, przez 20 lat członek Komitetu Głównego
Olimpiady Matematycznej, rzeczoznawca MEN, autor podręczników szkolnych.
Niezwykle zaangażowany w organizację przedsięwzięć służących popularyzacji
matematyki. Jest współautorem eksperymentalnych programów nauczania matematyki
w liceach i w gimnazjach, a także pomysłodawcą Olimpiady Matematycznej
Gimnazjalistów. Marcin Bronikowski, śpiewak operowy. Debiutował na scenie Opery
Narodowej w Sofii. Występował na znaczących scenach operowych całego świata, na
których kreował najtrudniejsze partie barytonowe. W 2000 roku jako pierwszy
polski baryton zadebiutował na scenie Królewskiej Opery Covent Garden w
Londynie. Dzięki włączaniu do recitali dzieł narodowych kompozytorów stał się
ambasadorem Polski i Warszawy. Jest laureatem honorowego „Srebrnego Asa” za
zasługi dla kultury polskiej za granicą oraz „Honorowej Perły 2010”. Otrzymał
wiele prestiżowych nagród wokalnych.
Henryk Jerzy Chmielewski, grafik, rysownik i publicysta,
całe życie związany z Warszawą, w której się urodził, o którą walczył w
Powstaniu Warszawskim i w której mieszka i pracuje. Autor kultowych komiksów
opisujących przygody Tytusa, Romka i A’Tomka oraz muralu na budynku Muzeum
Powstania Warszawskiego. Odznaczony złotym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria
Artis” i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Alina Czerniakowska, reżyserka i scenarzystka filmów
dokumentalnych, dziennikarka telewizyjna. Specjalizuje się w tematyce
historycznej, stawia sobie za cel przybliżenie skrywanej historii Polski.
Zadebiutowała filmami o Ignacym Paderewskim i Janie Lechoniu. W jej twórczości
wiele miejsca zajmuje Warszawa i jej mieszkańcy, a także problematyka
religijna. Jest autorką m.in. filmu „Papież Polak”. Uhonorowana medalem
„Polonia Mater Nostra Est”.
Jerzy Domański, dziennikarz, publicysta, działacz
sportowy, redaktor naczelny „Sztandaru Młodych”, „Przeglądu Tygodniowego” i
„Przeglądu”. W latach 1989-1991 prezes Polskiego Związku Piłki Nożnej. Animator
wielu wydarzeń społecznych i kulturalnych. Prowadzony przez niego tygodnik
„Przegląd” od lat jest miejscem dialogu społecznego. Na łamach tygodnika
porusza także ważne tematy związane z Warszawą.
Lidia Klaro-Celej, pedagog, doradca metodyczny w zakresie
kształcenia specjalnego. Pomysłodawczyni i propagatorka nowych rozwiązań i form
pomocy dzieciom oraz młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie. Organizuje
seminaryjne wyjazdy dla warszawskich nauczycieli i dyrektorów szkół
specjalnych. Opracowała wzór indywidualnego programu edukacyjno-terapeutycznego
dla uczniów z upośledzeniem umysłowym.
Regina Lewkowicz, pedagog, dyrektor XIV LO im. Stanisława
Staszica i Gimnazjum nr 13, które razem tworzą Zespół Szkół nr 82. Prowadzone
przez nią liceum kształci młodzież uzdolnioną matematycznie. Uczniowie Staszica
reprezentują Polskę na międzynarodowych olimpiadach, gdzie zdobywają najwięcej
medali i wyróżnień spośród polskich szkół. Placówka ta jako pierwsza w Polsce
otrzymała tytuł „Szkoły Odkrywców Talentów”. Halina Łabonarska, aktorka
teatralna i filmowa, od blisko 40 lat swoje życie artystyczne związała z
Warszawą i jej teatrami: Dramatycznym, Polskim, Teatrem na Woli oraz Ateneum.
Stworzyła wiele wspaniałych kreacji scenicznych m.in. w „Operze za trzy grosze”
Brechta, „Onych” Witkiewicza czy „Pensji Pani Latter” Różewicza. Zagrała też w
ponad 20 filmach. W 1979 roku została uznana za najlepszą aktorkę pierwszoplanową
na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku. Wielokrotnie nagradzana za
niezwykłą osobowość artystyczną.
Katarzyna Łaniewska-Błaszczak, aktorka teatralna i
filmowa. Absolwentka PWST w Warszawie, występowała na stołecznych scenach
Teatru Polskiego, Dramatycznego, Narodowego i Ateneum. Była przewodniczącą
warszawskiego oddziału ZASP. Jej najbardziej znana rola to postać babci Józi z
telenoweli „Plebania”. Zagrała w kilkudziesięciu filmach fabularnych i
serialach telewizyjnych. Występowała w programie „Ziarno” emitowanym w TVP.
Otrzymała odznakę Za zasługi dla Warszawy, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia
Polski, złoty medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” oraz Krzyż Komandorski
Orderu Odrodzenia Polski.
Jerzy Owsiak, dziennikarz radiowy i telewizyjny, działacz
charytatywny, założyciel i prezes Fundacji Wielkiej Orkiestry Świątecznej
Pomocy. Pomysłodawca i realizator corocznego Finału Wielkiej Orkiestry
Świątecznej Pomocy, twórca jednej z największych cyklicznych imprez muzycznych
„Przystanek Woodstock”. Przez 21 lat działalności WOŚP zebrała ponad 540 mln
zł, które zostały przeznaczone na zakup sprzętu medycznego. Odznaczony został
Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Anda Rottenberg, historyk sztuki, krytyk, w latach
1993-2001 dyrektorka Galerii Zachęta w Warszawie. Przez wiele lat zabiegała o
utworzenie w Warszawie Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Założycielka jednej z
pierwszych niezależnych fundacji sztuki w Polsce, członkini Rady Muzeum Sztuki
Nowoczesnej i Muzeum Narodowego w Warszawie. Autorka wielu książek i wystaw.
Kuratorka polskich wystaw m.in. na Biennale Sztuki w Wenecji, w Stambule,
Kwanju i São Paulo. Odznaczona Krzyżem Oficerskim i Krzyżem Komandorskim Orderu
Odrodzenia Polski.
Barbara Różewska, działaczka samorządowa i społeczna,
podejmująca wiele inicjatyw na rzecz mieszkańców warszawskich spółdzielni
mieszkaniowych w obronie ich interesów, rozwoju samorządności i podmiotowości
wspólnot spółdzielczych. Była radną dzielnicy Wola, członkiem Zarządu
Stowarzyszenia „Konfederacja Warszawska”. W celu zintegrowania mieszkańców
Warszawy założyła Stowarzyszenie Mieszkańców Grunt to Warszawa oraz
zainicjowała wydawanie Biuletynu Mieszkańców Warszawy „Głos Syreny”.
Tomasz Sikora, fotograf, twórca plakatów teatralnych i filmowych
oraz ilustracji książkowych. Jego projekty fotograficzne były wystawiane w
Muzeum Sztuki Współczesnej w Centrum Pompidou w Paryżu oraz w wielu innych
krajach. W 2001 roku wraz z Andrzejem Świetlikiem, powołał do życia Galerię
Bezdomną, czyli galerię bez stałego adresu, która promuje fotografie
niezależną. Inicjatywa ta daje młodym fotografom możliwość zaprezentowania
swoich prac w kraju i zagranicą Wielokrotnie nagradzany za kreatywność w
fotografii.
Krystyna Starczewska, polonistka, filozof, pedagog,
współpracowniczka KOR-u i uczestniczka obrad Okrągłego Stołu. Odegrała ogromną
rolę w ruchu inicjującym tworzenie szkół społecznych, współtworząc jedną z
pierwszych takich szkół w Polsce, tj. I Społeczne Liceum Ogólnokształcące w
Warszawie przy ul. Bednarskiej, a następnie 20. Społeczne Gimnazjum w Warszawie
przy ul. Raszyńskiej, którego jest obecnie dyrektorem. Odznaczona Krzyżem
Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Jolitta Stępniak, menedżerka i animatorka kultury,
autorka i realizatorka wielu projektów skierowanych do warszawiaków, które mają
charakter społecznokulturalny, artystyczny oraz edukacyjny na rzecz
społeczności Warszawy, działaczka samorządowa, nauczycielka. Organizowała m.in.
wędrujący festiwal sztuki i animacji „Karawana Europy” - skierowany przede
wszystkim do mieszkańców małych miejscowości, Festiwal Twórczości Osób Niepełnosprawnych
„Radość Tworzenia” - wspólne przedsięwzięcie Warszawy i różnych ośrodków Mazowsza
oraz projekt Arteterapię – Kultura przeciw Wykluczeniu.
Marek Tarczyński, historyk wojskowości, redaktor naczelny
„Wojskowego Przeglądu Historycznego", pułkownik Wojska Polskiego w stanie
spoczynku. Od lat bada dokumentację Bitwy Warszawskiej 1920 roku. Publikował
prace poświęcone historii Powstania Listopadowego, Wojny polsko-bolszewickiej
oraz zbrodni katyńskiej. Współzałożyciel Komitetu Historycznego Badania Zbrodni
Katyńskiej. Honorowy prezes Towarzystwa Przyjaciół Woli, wieloletni prezes
wolskiego oddziału Towarzystwa Przyjaciół Warszawy, inicjator budowy pomnika
„Electio Viritim”, współautor książki „Historia Woli”.
Bohdan Tomaszewski, żołnierz AK, uczestnik Powstania
Warszawskiego, dziennikarz, komentator sportowy, tenisista, mistrz mowy
polskiej, propagator zasady fair play. Rozpoczął pracę jako dziennikarz
sportowy w „Expressie Wieczornym”, później został sprawozdawcą radiowym i
telewizyjnym, komentując przez ćwierć wieku m.in. letnie i zimowe igrzyska
olimpijskie. Od 1968 r. organizuje coroczny turniej tenisowy dla młodzieży do
lat 16 „O Puchar Bohdana Tomaszewskiego”. Laureat Diamentowego Mikrofonu.
Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Ksiądz Henryk Zieliński, redaktor naczelny tygodnika
„Idziemy”, który chociaż zyskuje ogólnopolski zasięg, jest mocno zakorzeniony w
Warszawie. Angażuje do współpracy wielu znanych dziennikarzy oraz duchownych.
Czasopismo wiele miejsca poświęca sprawom Ojczyzny, Kościoła i rodziny. Stałe
miejsce zajmują w nim kwestie dotyczące Warszawy. Często wypowiada się na temat
życia społecznego i religijnego.
Jan Żaryn, historyk, profesor nauk humanistycznych,
dyrektor Biura Edukacji Publicznej IPN. Stoi na czele Warszawskiego Komitetu
Społecznego Obchodów „Dnia Żołnierzy Wyklętych”. W pracach naukowych wiele
miejsca poświęca dziejom najnowszym, a szczególnie historii Kościoła
Katolickiego w Polsce w XX wieku. Prowadził wykłady w warszawskich liceach,
Parafii św. Zofii oraz na Uniwersytecie Trzeciego Wieku. Nieprzerwanie od 40
lat kwestuje na Cmentarzu Powązkowskim. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu
Odrodzenia Polski.
Dom Artystów Weteranów Scen Polskich, unikalna w skali
Europy placówka. Został wybudowany w 1927 roku ze składek członków Związku
Artystów Scen Polskich i darowizn miłośników teatru, z myślą o emerytowanych
artystach.
Wzniesiony z inicjatywy aktora Antoniego Bednarczyka. Dom
Aktora, stworzony i prowadzony przez środowisko aktorskie zapewnia swoim
pensjonariuszom opiekę i poczucie bezpieczeństwa.
Stowarzyszenie Rodzin i Przyjaciół Osób Głęboko
Upośledzonych „Maja”, organizacja, której celem jest umożliwienie jak
najwyższego poziomu funkcjonowania psychofizycznego i społecznego osobom z
niepełnosprawnością intelektualną. Prowadzi Ośrodek Terapeutyczno-Rehabilitacyjny,
w którym odbywają się dzienne zajęcia specjalistyczne z zakresu ogólnego
usprawnienia i usamodzielnienia oraz rozwijania kompetencji komunikacyjnych i
społecznych. Stowarzyszenie obchodzące w tym roku piętnastolecie działalności,
zostało uhonorowane nagrodą Polcul Fundation z Australii.
Sieć Obywatelska – Watchdog Polska (dawniej
Stowarzyszenie Liderów Lokalnych Grup Obywatelskich), organizacja Pożytku
Publicznego działająca na rzecz poprawy kontaktów władzy publicznej ze
społeczeństwem. Misją stowarzyszenia jest prowadzenie działań na rzecz
upowszechniania i realizacji idei dobrego rządzenia. Jej członkowie dbają o
przestrzeganie praw obywateli. Organizacja monitoruje respektowanie prawa
obywateli do uzyskiwania informacji publicznej. Wyraża opinie w procesie
stanowienia prawa, prowadzi bezpłatne szkolenia dla warszawskich organizacji
pozarządowych i mieszkańców.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz