Procedura w/s potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej wciąż nie zaskarżona przez Prezydenta

Procedura ws. potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej nie została zaskarżona do Trybunału Konstytucyjnego. Z inicjatywą do prezydenta w tej sprawie wystąpiło 28 lutego 2018 Stowarzyszenie Walczących o Niepodległość 1956-89.

Status działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych przysługuje osobie, co do której w archiwum Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu nie zachowały się dokumenty wytworzone przez nią lub przy jej udziale, w ramach czynności wykonywanych przez nią w charakterze tajnego informatora lub pomocnika przy operacyjnym zdobywaniu informacji przez organy bezpieczeństwa państwa. Taki zapis w ustawie o działaczach opozycji antykomunistycznej przyjął w 2015 roku parlament (zdominowany przez Platformę Obywatelską). Na zmianę powyższego przepisu nie zgodziła się w obecnej kadencji Senacka Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji.

Stowarzyszenie domagało się wystąpienia Prezydenta z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego o stwierdzenie niezgodności powyższego przepisu z zapisami konstytucji w zakresie w jakim stosowana jest wykładnia literalna, deklaratoryjna a nie funkcjonalna przepisu. 

Zgodnie z wykładnią literalną, deklaratoryjną z jednej strony przepis imputuje współpracę z organami bezpieczeństwa działaczom opozycji antykomunistycznej, albowiem nie można nie zachować dokumentu, którego nie było. Z drugiej strony, IPN i niektóre sądy administracyjne nie badają dokumentów SB pod kątem ich prawdziwości, a jedynie przyjmują informacje w nich zawarte bez weryfikacji, a tym samym dochodzi do wydania decyzji odmownych wobec działaczy, którzy autentycznie działali, a których SB próbowała kompromitować. Co prawda nie są to liczne przypadki, ale jednak występują.

http://serwis21.blogspot.com/2018/03/procedura-potwierdzenia-statusu.html

Jak zareagowała Kancelaria Prezydenta RP? Otóż 29 czerwca 2018 roku KPRP przesłała następujące pismo:

Potwierdzamy wpływ petycji Stowarzyszenia z 28 lutego 2018 roku skierowanej do Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy, a przekazanej do Biura Dialogu i Korespondencji Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w celu udzielenia odpowiedzi.

Uprzejmie informujemy, że przedstawiane w petycji uwagi i opinie dotyczące ustawy z dnia 20 marca 2015 roku o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych zostały w Kancelarii poddane analizie.

Zapewniamy, że wnioski - wypływające z listów obywateli - są przekazywane, zgodnie z przyjętym trybem, Panu Prezydentowi oraz kierownictwu Kancelarii. Prezydent RP ceni spostrzeżenia i propozycje wysuwane przez obywateli. Stanowią one bowiem ważne źródło informacji o problemach i oczekiwaniach społecznych oraz są pomocne w działaniach mieszczących się w zakresie kompetencji Głowy Państwa określonych w Konstytucji i ustawach.

Jakie wnioski z analizy petycji wyciągnęła Kancelaria Prezydenta? Trudno powiedzieć, od wspomnianego pisma niedługo minie 2 miesiące, inicjatywy w zakresie nowelizacji ustawy czy zaskarżenia ustawy - wciąż nie ma. Także nie uznano za stosowne spotkać się z przedstawicielami Stowarzyszenia ani w powyższej sprawie, ani w sprawie polityki dot. orderów i odznaczeń z czasów PRL (choć chęć takiego spotkania wyrażał publicznie przedstawiciel kancelarii prezydenta gdy omawiano w komisji senackiej projekt Stowarzyszenia ustawy ws. nie uznawania orderów i odznaczeń z czasów PRL). Czy tak powinno traktować się weteranów walki o niepodległość z lat 1956-89 w 100 rocznicę niepodległości?