Petycja SWN 1956-89 dot. projektu ustawy o działaczach opozycji antykomunistycznej

Stowarzyszenie Walczących o Niepodległość 2 lutego br zwróciło się z petycją do sejmowej Komisji Polityki Społecznej i Rodziny zawierającą propozycje zmian w PROJEKCIE USTAWY O DZIAŁACZACH OPOZYCJI ANTYKOMUNISTYCZNEJ ORAZ OSOBACH REPRESJONOWANYCH Z POWODÓW POLITYCZNYCH (druk sejmowy nr 2137). Zgodnie z obowiązującym prawem, Komisja winna rozstrzygnąć petycję niezwłocznie, maksymalnie w ciągu 3 miesięcy. Dziś 4 lutego Komisja zbierze się w celu uchwalenia projektu. Jak odniosą się do petycji? Czy zignorują, czy odrzucą jednorazowo, czy też odniosą się do każdej propozycji poprawki? Odpowiedź już wkrótce. Poniżej treść petycji

P E T Y C J A

W związku z pracami nad projektem ustawy o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych, (druk sejmowy nr 2137) Stowarzyszenie Walczących o Niepodległość 1956-89 i Stowarzyszenie Polskie Euro 2012 działając w interesie własnym oraz publicznym na podstawie art.2 pkt.3 ustawy o petycjach zwraca się z petycją o uwzględnienie następujących propozycji poprawek w projekcie ustawy:

POPRAWKA 1

Tytuł ustawy otrzymuje brzmienie: Ustawa o weteranach walki o niepodległość i osobach represjonowanych z przyczyn politycznych w latach 1956-89.

Skutkiem poprawki byłoby zmiana w całym tekście sformułowań „działaczy opozycji antykomunistycznej” na „weterana walki o niepodległość”

Uzasadnienie: Zgodnie z art.19 Konstytucji Rzeczpospolita Polska specjalną opieką otacza weteranów walk o niepodległość. Zapis ten wyraźnie świadczy o intencji konstytuanty, który otacza opieką szczególny rodzaj działalności – walki o niepodległość. Konstytucja nie dokonuje rozróżnienia charakteru tej walki (czy metodami zbrojnymi czy pokojowymi). Przepis traktuje wszystkich jednakowo, iż powinni być otaczani opieką. Z tych powodów uważamy, iż ustawa powinna jednoznacznie wskazać jako adresata – weterani walki o niepodległość z lat 1956-89 jako bardziej adekwatnego od sformułowania „działacza opozycji antykomunistycznej”.

POPRAWKA 2

Art.4 pkt.2 otrzymuje brzmienie:

Która nie była tajnym informatorem lub pomocnikiem przy operacyjnym zdobywaniu informacji lub pomocnikiem przy zdobywaniu informacji przez organy bezpieczeństwa państwa.

Uzasadnienie: proponowany zapis jest jednoznaczny i nie budzi żadnych wątpliwości.

POPRAWKA 3

w art.5 dodaje ust.3a w brzmieniu:

3a) Zwolnione z wymogu określonego w art.5 ust.3 pkt.2 ustawy są osoby, które przedstawią:

a)    odpis wyroku Sądu Okręgowego albo Wojskowego Sądu Okręgowego wydanego na podstawie art.8 ustawy z dn. 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu państwowego lub

b)    decyzję Urzędu Kombatantów i Osób Represjonowanych wydaną przed wejściem w życie niniejszej ustawy ws świadczenia pracy po 1956 r, na rzecz organizacji politycznych i związków zawodowych nielegalnych w rozumieniu przepisów obowiązujących do kwietnia 1956 r, lub niewykonywania pracy w okresie przed dniem 4 czerwca 1989 r. na skutek represji politycznych

Uzasadnienie: Konieczność wydawania decyzji przez IPN w warunkach, gdy instytucje sądowe lub administracyjne wydały już orzeczenia potwierdzające fakt działalności na rzecz niepodległego bytu państwowego wydaje się niepotrzebną biurokracją, chyba że ustawodawca chce zakwestionować już wydane decyzje i orzeczenia sądowe potwierdzające działalność na rzecz niepodległego bytu państwowego.

POPRAWKA 4

Art.5 ust.5 skreśla się

Uzasadnienie: Możliwość wystąpienia do Prezesa IPN w warunkach gdy dla uzyskania statusu jest wymóg uzyskania wcześniejszej decyzji IPN jest jedynie wyrazem nadmiernej biurokracji, zwłaszcza iż postępowanie przed Prezesem Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych następuje na podstawie przepisów Kodeksu Postępowania Administracyjnego, który przewiduje obowiązuje zgromadzenia i rozpatrzenia przez organ administracyjny całokształtu materiału dowodowego.

POPRAWKA 5

Art.5 ust.5a i art.16 – skreśla się.

Uzasadnienie: Naszym zdaniem opinia wojewódzkiej rady konsultacyjnej jest zbędna, zwłaszcza iż  osoby nominowane do tej rady mogą nie mieć wiedzy nt działalności konkretnych osób. Ponadto tworzenie Wojewódzkich Rad Konsultacyjnych składających się jedynie z osób odznaczonych przez władze w naszym przekonaniu to próba dzielenia działaczy opozycji na lepszych i gorszych, równych i równiejszych, tych których się docenia i tych których docenić się nie chce. Ponadto obsługa techniczno-administracyjna będzie wymagała nakładów finansowych, nakładów których odmawia się na świadczenia pieniężne dla działaczy opozycji antykomunistycznej. Jest to odebrane jako czysta hipokryzja.

POPRAWKA 6

W art. 9

ust.1 otrzymuje brzmienie:

1.Świadczenie pieniężne przyznaje się w wysokości najniższej emerytury miesięcznej, począwszy od miesiąca w którym został złożony wniosek.

Ust.4-7 skreśla się

W konsekwencji ewentualnego przyjęcia tej poprawki skreśla się w art.11 sformułowanie „świadczenia pieniężnego”.

Uzasadnienie: Uzależnienie wysokości świadczenia od dochodu jest odebrana jako jałmużnę, próbę poniżenia działaczy opozycji antykomunistycznej, którzy przecież w wyniku tej działalności nierzadko stracili zdrowie lub popadli wskutek represji o charakterze finansowym w ubóstwie (niższe świadczenia emerytalne). Z tych powodów proponujemy wypełnić treść zapisu art.19 Konstytucji i przyznać świadczenia niezależnie od dochodu zwłaszcza iż art.10 stanowi formę pomocy socjalnej. Ponadto należy zauważyć, iż kwota 400 zł jest zbyt niska i stąd propozycja powrotu do pierwotnie zaproponowanej kwoty w projekcie tj. najniższej emerytury miesięcznej.

POPRAWKA 7 (Bezprzedmiotowa w przypadku przyjęcia poprawki 6)

W art. 9

ust.1 otrzymuje brzmienie:

1.Świadczenie pieniężne przyznaje się w wysokości 400 zł miesięcznie, począwszy od miesiąca w którym został złożony wniosek.

Ust.4-7 skreśla się

W konsekwencji ewentualnego przyjęcia tej poprawki skreśla się w art.11 sformułowanie „świadczenia pieniężnego”.

Uzasadnienie: podobnie jak w poprawce 6

Dodaje się art.9a w brzmieniu

Działaczom opozycji antykomunistycznej przysługuje

a) ulga taryfowa w wysokości 50% przy przejazdach środkami komunikacji miejskiej

b) ulga 37% w komunikacji krajowej przy przejazdach środkami publicznego transportu kolejowego, na podstawie biletów jednorazowych.

Uzasadnienie: Zmiana wprowadza ulgi komunikacyjne takie same jak mają kombatanci

Dodaje się art.9b w brzmieniu:

W ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych

a) dodaje się w art. 5 ust.3, pkt. 3 w brzmieniu:

okresy działalności określonych w art.6 ust.1 pkt. 8 i 10 art. 6 ust.2 pkt.6a i 8 oraz art. 6 ust.1 pkt.11 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych

b) art. 6 ust.1 pkt. 11 w brzmieniu:

okresy działalności w decyzjach wydanych na podstawie ustawy o działaczach opozycji antykomunistycznej i osób represjonowanych z przyczyn politycznych

Uzasadnienie: Zmiana ma na celu ujednolicenie sposobu traktowania okresów działalności walki o niepodległość i represji politycznych po 1956 r z okresami działalności kombatanckiej i represji powojennych sprzed 1956 r. Jest to uzasadnione, gdyż weterani opozycji byli m.in. represjonowani w sposób finansowy degradacją ze stanowisk, obniżeniem wynagrodzeń, brakiem pracy itd. co w efekcie miało wpływ na wymiar emerytury. Zrównanie okresów działalności na rzecz niepodległości sprzed i po 1956 r. stanowi w tej sytuacji jedynie próbę zrównania praw zgodnie z art.32 konstytucji RP.

POPRAWKA 8 (bezprzedmiotowa w przypadku przyjęcia poprawki 6 lub 7)

Dodaje się art.17b w brzmieniu:

Do działaczy opozycji antykomunistycznej (weteranach walki o niepodległość w przypadku uchwalenia pierwszej poprawki) i osób represjonowanych z powodów politycznych mają zastosowanie także przepisy art.9-18 i 20-20¹ ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego.

Uzasadnienie: Skoro na posiedzeniach podkomisji stwierdzano, iż przy określaniu uprawnień działaczy opozycji należy brać pod uwagę uprawnienia przysługujące kombatantom, zatem wówczas należy wprost przyznać iż przepisy jakie obowiązują kombatantów w zakresie świadczeń odnoszą się również do działaczy opozycji antykomunistycznej.

POPRAWKA 9

Dodaje się w art. 21a w brzmieniu:

1. Osobie która uzyskała status działacza opozycji antykomunistycznej (weterana walki o niepodległość – w przypadku przyjęcia pierwszej poprawki) lub osoby represjonowanej z powodów politycznych przysługuje od Skarbu Państwa odszkodowanie i zadośćuczynienie za represje polityczne o charakterze administracyjnym, cywilnym lub karnym - w związku z działalnością na rzecz niepodległego państwa polskiego. Sprawy o odszkodowanie i zadośćuczynienie rozpoznaje Sąd Okręgowy właściwy dla miejsca zamieszkania powoda.

2. Roszczenia o odszkodowanie i zadośćuczynienie nie przedawniają się, a koszty postępowania w tych sprawach ponosi Skarb Państwa.

Uzasadnienie: Ustawa z dn. 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu państwowego obejmuje tylko orzeczenia o charakterze karnym, a tymczasem represje miały także wymiar administracyjny, cywilny.