ŻEGNAMY JADWIGĘ KACZYŃSKĄ

Jadwiga Kaczyńska z domu Jasiewicz (ur. 31 grudnia 1926 w Starachowicach; zm. 17 stycznia 2013 w Warszawie) – polska filolog; matka Jarosława i Lecha Kaczyńskich.

Jadwiga Kaczyńska pochodzi z rodu Jasiewiczów herbu Rawicz. Jest córką inżyniera budownictwa Aleksandra Jasiewicza i Stefanii z Szydłowskich.

Rodzina

Aleksander Jasiewicz był jednym z projektantów Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej, założonej przez działaczy Polskiej Partii Socjalistycznej. Zamieszkał z żoną przy ul. Mickiewicza 27 – w tym samym domu, w którym po latach Jacek Kuroń organizował spotkania opozycji antykomunistycznej.

Stryj Jadwigi, płk. Wincenty Jasiewicz mieszkał przed wojną w Baranowiczach; miał syna Lucjana, który uczył się w tym samym liceum, co przyszły mąż Jadwigi – Rajmund Kaczyński. Wuj Jadwigi, Jerzy Szydłowski, był pionierem harcerstwa w Starachowicach, a jego imieniem nazwano jedną z ulic prowadzącą do stanicy harcerskiej nad Lubianką.

Starsza siostra Jadwigi, Irena Jasiewiczówna poślubiła Stanisława Miedzę-Tomaszewskiego, powstańca warszawskiego, wykładowcę ASP w Warszawie i późniejszego ojca chrzestnego Lecha Kaczyńskiego.

Życiorys

W czasie okupacji niemieckiej była sanitariuszką Szarych Szeregów na Kielecczyźnie, nosiła pseudonim "Bratek". Mieszkała u dziadków, w leśniczówce przy ul. Tychowskiej (ob. ul. Radomska) na Osiedlu Bugaj w Starachowicach. Przyrzeczenie harcerskie złożyła w nieistniejącym już budynku Szkoły Podstawowej nr 2, należała do zastępu "Zioło" w drużynie im. Emilii Plater. Od 1944 pracowała na oddziale chirurgii starachowickiego szpitala. W 1946 ukończyła I Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki w Starachowicach.

W 1948 poślubiła Rajmunda Kaczyńskiego, porucznika Armii Krajowej, uczestnika powstania warszawskiego, którego poznała na jednym z balów karnawałowych na Politechnice Warszawskiej.

W 1949 urodziła synów Jarosława i Lecha. Przy porodzie jako położna asystowała matka Tadeusza Gajcego. Matkami chrzestnymi chłopców zostały siostry bliźniaczki Ludwika i Zofia Woźnickie (ocalałe z warszawskiego getta).

Po ukończeniu studiów polonistycznych od 1953 pracowała w Instytucie Badań Literackich PAN i jako nauczycielka języka polskiego.

(WIKIPEDIA)