Nowości: RESORTOWE DZIECI. POLITYCY

polecam:

Dorota Kania, Jerzy Targalski, Maciej Marosz

RESORTOWE DZIECI. POLITYCY

http://ksiegarnia.antyk.org.pl/x_C_I__P_23016772-23010001__PZTA_2.html

Seria "Resortowe dzieci" opisuje przenikanie poszczególnych grup społecznych od PRL-u do III RP. Po analizie środowiska medialnego (tom I) i rozpracowaniu powiązań pokoleniowych ludzi służb specjalnych (tom II) przyszedł czas na POLITYKÓW. Wszelka nieformalna współpraca tej grupy społecznej z tajnymi strukturami o komunistycznych korzeniach jest szczególnie niebezpieczna. Polityk uwikłany w niebezpieczne związki przestaje być autonomiczny w swych decyzjach.

Polityk - resortowe dziecko - nie musi mieć rodziców zatrudnionych lub współpracujących z resortami siłowymi. Sam też niekoniecznie musiał podpisywać kontrakt z SB, ale swoją karierę zbudował na sprawdzonych towarzyszach z komunistycznego aparatu. Czasem nie miał z resortem wiele wspólnego - to Resort z daleka wspierał jego karierę.

Opisujemy zakulisowe działania polityków pierwszoplanowych, ale także tych, którzy ukryci w tle pociągali za sznurki.

Wielu z nich wykorzystało koneksje zdobyte w poprzednim systemie, aby osiągnąć wysoką pozycję w dyplomacji, polityce, biznesie, nauce - stali się podporami międzynarodowych korporacji czy ponadnarodowych Komisji Decydujących o Wszystkim.

Nie próbuj przełączać kanałów telewizora - znajdziesz ich wszędzie; sytych i zadowolonych, odgrywających rolę pokrzywdzonych demokratów.

Ponad 700 stron twardych danych; historii, powiązań, dat, liczb i dokumentów. Tego nie znajdziesz na żadnym czerwonym pasku telewizji informacyjnej.

Marcin Dybowski

11 listopada 2016 - Marsz Niepodległości, Polska bastionem Europy

OFOP broni fundacje, które całymi garściami czerpią z publicznej kasy

Ogólnopolska Federacja Organizacji Pozarządowych (OFOP) wystosowała otwarty list, w którym skarży się na publikacje, w którym ujawniano wyciąganie pieniędzy publicznych przez rozmaite fundacje, często powiązane z poprzednimi władzami. OFOP wzięła w obronę Fundację Pracownia Badań i Innowacji Społecznych „Stocznia” - w zarządzie wiceprezesem jest Zofia Aleksandra Komorowska, Fundację Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego – gdzie prezesem jest Katarzyna Sadło, Fundację Inicjatyw Społeczno-Ekonomicznych – gdzie członkiem rady nadzorczej jest Henryk Wujec, były doradca prezydenta RP Bronisława Komorowskiego, Stowarzyszenie Biuro Obsługi Ruchu Inicjatyw Społecznych BORIS, Fundację Rozwoju demokracji Lokalnej – gdzie prezesem jest Jerzy Stępień, sędzia Trybunału Konstytucyjnego w stanie spoczynku, czy Stowarzyszenie 61 – gdzie we władzach zasiadała Zofia Komorowska, a Róża Rzeplińska jest prezesem.

Warto przypomnieć, że OFOP był jedną z tych organizacji, która wsparła nowelizację ustawy Prawo o Stowarzyszeniach (czyli tzw. ustawą antystowarzyszeniową). Projekt ten firmował ówczesny minister w kancelarii prezydenta Komorowskiego - Henryk Wujec (członek rady nadzorczej FISE) i był popierany przez wszystkie partie polityczne z wyjątkiem PIS, który w Sejmie się wstrzymał. Niestety prezydent Andrzej Duda nie posłuchał głosu organizacji niezależnych, który apelowały o nie podpisanie tej ustawy. Ustawa wprowadziła m.in. wymóg wpisu ewidencyjnego (de facto zgody administracyjnej) dla działalności stowarzyszeń zwykłych (nawet komuniści nie zdecydowali się takie zapisy, pozostawiając jedynie możliwość zakazu działalności) oraz umożliwiającą przekręty finansowe w postaci wyciąganie kasy publicznej w formie dotacji czy umów poprzez stowarzyszenia zwykłe (w których będzie 3 członków rodziny lub znajomych starosty czy prezydenta miasta).
http://serwis21.blogspot.com/2015/09/nawet-komunisci-sie-nie-odwazyli-ustawa.html

Ujawnione informacje nt. finansowania fundacji pokazuje jednoznacznie, że część tzw. organizacji pozarządowych służy wyłącznie do wyciągania publicznej kasy z tego czy innego tytułu, a wiele osób nieźle na tym żyje. 

A można inaczej. Organizacje zrzeszone w grupie PE 2012 (Stowarzyszenie Polskie Euro 2012, Stowarzyszenie Interesu Społecznego WIECZYSTE, Stowarzyszenie Walczących o Niepodległość 1956-89) finansują się same bez wsparcia państwowego czy samorządowego.