1 sierpnia 2013

PARTIE W WARSZAWIE DZIELĄ ZASZCZYTY I NAGRODY W PRZEDDZIEŃ 1 SIERPNIA

W przeddzień rocznicy wybuchu powstania warszawskiego, stołeczni radni spotkali się na uroczystej sesji rady Warszawy, by nadać honorowe obywatelstwo Warszawy i nagrody miasta stołecznego dla tzw. zasłużonych. Uroczystość odbywa się w Zamku Królewskim.
Warszawa jest w złej sytuacji finansowej, a warszawiakom fundują się podwyżki cen komunikacji miejskiej, opłat wieczystego użytkowania, opłat za śmieci (horrendalne mają być od stycznia 2014 r.) itd. Tymczasem partie polityczne Rady Warszawy (PO, PIS i SLD) wydają kolejne pieniądze miejskie na zaszczyty i nagrody. W zaistniałej sytuacji społeczno-ekonomicznej Miasta takie wydatki są nie tylko zbędne, ale wręcz szkodliwe. W tym roku uhonorowano 3 osoby obywatelstwem i przyznano 23 nagrody (20 dla osób indywidualnych i 3 dla organizacji). W sprawie nie ma sporu między partiami, a jeżeli już się zdarzają to w kuluarach rozstrzyga się na zasadzie kompromisu (poprzesz naszą propozycją, my – waszą).
Każda z nagród po 10 tys. złotych. Uwzględniając także koszty samej uroczystości, przygotowania, wynajęcia Zamku, itp. to wydano w ten sposób kilkaset tysięcy złotych. Przeciwne tym wydatkom opowiada się lider Stowarzyszenia Interesu Społecznego „Wieczyste” dr Daniel Alain Korona, który stwierdza - Ciągnie się starsze 80-kilku letnie osoby, niektóre chore na nowotwór - po sądach by zmusić je do zapłacenia podwyżek opłat wieczystego, a jeżeli z tego powodu umrą bo nie będą miały pieniądze na lekarstwa – władze miasta to nie interesuje. Równocześnie wydaje się pieniądze na prawo i lewo, w tym na zaszczyty i nagrody. To niemoralne. Niestety nic nie możemy w tej sprawie zrobić, ale możemy odwołać prezydenta Warszawy i przestrzec partie polityczne, że przy wyborach samorządowych będziemy pamiętać o takich czynach.

Poniżej oficjalne sylwetki osób zaszczyconych i nagrodzonych (http://www.radawarszawy.um.warszawa.pl/aktualnosci/Documents/broszura%2030.07.13.pdf).

Tytuły Honorowanego Obywatela Warszawy przyznane 16 czerwca 2013 r. uchwałą nr LVII/1624/2013

Maria Janion (ur. 24 grudnia 1926 r. w Mońkach) Historyczka literatury i idei, badaczka polskiej kultury wieków XIX i XX, wychowawczyni wielu pokoleń humanistów, krytyczka literacka, znawczyni polskiego i europejskiego romantyzmu, członkini rzeczywista Polskiej Akademii Nauk, profesorka w Instytucie Badań Literackich PAN. Studiowała filologię polską najpierw na Uniwersytecie Łódzkim, następnie na Uniwersytecie Warszawskim. W tym czasie zaczęła też publikować artykuły w periodykach literackich. Po uzyskaniu magisterium w 1951 r., szybko pokonywała szczeble kariery naukowej, zostając kolejno: zastępcą profesora na UW (1954), kandydatem nauk filologicznych (1955), docentem (1957), profesorem nadzwyczajnym (1963) i profesorem zwyczajnym (1973). Od roku 1989 należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, od 1990 jest członkiem czynnym PAU, a od 1991 członkiem polskiego PEN Clubu. W Warszawie mieszka od 1949 r. Od 1948 r. aż do przejścia na emeryturę w roku 1996 pracowała w IBL PAN,
prowadząc seminaria doktoranckie, kierując pracowniami, pełniąc funkcje sekretarza naukowego oraz uczestnicząc w pracach Rady Naukowej. Od samego początku prowadziła też zajęcia dydaktyczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku, skąd została zwolniona w 1968 r., ponieważ wykłady, podczas których zachęcała studentów do własnych reinterpretacji polskiego dziedzictwa literackiego, często znacznie odbiegających od oficjalnych kanonów, niepokoiły komunistyczne władze. Potem prowadziła zajęcia na UW i na Uniwersytecie Gdańskim, skąd w ramach represji politycznych wyrzucono ją w 1982 r. W latach 70-tych uczestniczyła w konspiracyjnej działalności Towarzystwa Kursów Naukowych. W sierpniu 1980 r. podpisała się pod apelem 64. intelektualistów popierających strajk robotników w stoczni. Rok później wzięła udział w Niezależnym Kongresie Kultury Polskiej. Po upadku komunizmu nadal angażowała się w działalność społeczną. Odegrała ważną rolę w intelektualnym rozwoju ruchu feministycznego w Polsce oraz patronowała wielu inicjatywom na rzecz kreowania prawdziwie demokratycznego społeczeństwa, które jest otwarte na wielość poglądów i postaw, które stara się eliminować wszelkie formy uprzedzeń. Jest autorką kilkuset prac naukowych i książek. W latach 2000-2004 przewodniczyła jury Nagrody Literackiej Nike. W 1994 r. otrzymała doktorat honoris causa Uniwersytetu Gdańskiego.

Irena Santor - (ur. 9 grudnia 1934 r. w Papowie Biskupim) Solistka zespołu „Mazowsze”, piosenkarka (mezzosopran), laureatka krajowych, a także międzynarodowych konkursów, wykonawczyni piosenek, z których bardzo wiele stało się przebojami. Karierę zawodową rozpoczęła w roku 1951 w Państwowym Zespole Ludowym Pieśni i Tańca „Mazowsze”. Z tych czasów pochodzi jej pierwszy wielki przebój „Ej, przeleciał ptaszek". W roku 1959 dokonała pierwszych nagrań i zadebiutowała jako solistka na estradzie. Udział w festiwalu sopockim w 1961 r. i zdobyte tam nagrody za wykonanie piosenek „Embarras” oraz „Walczyk na cztery ręce” rozpoczęły pasmo sukcesów indywidualnych; m.in. piosenką „Powrócisz tu” wygrała festiwal w Opolu, a w Sopocie zdobyła III-cią nagrodę. Kolejne lata to nieprzerwane występy, nagrania radiowe, płytowe i telewizyjne. Próbowała sił w kabarecie („U Kierdziołka”, „Wagabunda”), w teatrze (Ateneum, Syrena), w teatrze TV („Loteryja” do muzyki Stanisława Moniuszki) i w filmie („Przygoda z piosenką”). Zrealizowała wiele recitali telewizyjnych i programów radiowych. W 1991 r. postanowiła zakończyć występy na estradzie i zająć się działalnością charytatywną oraz społeczną, sporadycznie tylko nagrywając dla radia i współpracując z telewizją. Oddała się pracy społecznej na rzecz Stowarzyszenia Polskich Artystów i Wykonawców Muzyki Rozrywkowej, którego przez prawie 10 lat, począwszy od 1994 r., była przewodniczącą. Choroba, która ją dotknęła, i szczęśliwe uporanie się z dolegliwościami w 2000 r. stały się bodźcem do wzięcia udziału w akcjach promujących profilaktyczne badania mammograficzne i cytologiczne. Zaangażowała się także w prace Polskiej Unii Onkologii. Ważną częścią jej aktywności była współpraca z fundacjami Jolanty Kwaśniewskiej „Porozumienie bez barier” i Anny Dymnej „Mimo wszystko”. W roku 2009 wznowiła koncerty, występując od czasu do czasu w różnych miastach Polski. W swoim bogatym repertuarze ma wiele piosenek będących „wizytówkami stolicy”, np.: „Jak przygoda, to tylko w Warszawie”, „Kamienne schodki”, „Maleńki znak”, „Na Francuskiej”, „Na prawo most, na lewo most”, „Pójdę na Stare Miasto” oraz „Warszawa, ja i ty”. Została odznaczona m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, złotym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, otrzymała także Bursztynowego Słowika za całokształt twórczości i Złotego Fryderyka; w roku 2013 Zarząd Polskiego Radia przyznał jej Diamentowy Mikrofon.

Zbigniew Romaszewski (ur. 2 stycznia 1940 r. w Warszawie) Polityk, działacz opozycji w okresie PRL, doktor fizyki, senator (siedmiu kolejnych kadencji w latach 1989-2011), wicemarszałek Senatu VII kadencji, członek Trybunału Stanu. Po Powstaniu Warszawskim został wywieziony wraz z matką do obozu pracy w Gross-Rosen. Ukończył fizykę na Uniwersytecie Warszawskim w 1964 r., doktoryzował się w Instytucie Fizyki PAN w roku 1980. W 1967 r. wraz z żoną Zofią zbierał podpisy pod petycją pracowników naukowych w obronie Adama Michnika. Po marcu ‘68 w jego mieszkaniu odbywały się dyskusje polityczne, na które zapraszano czołowych przedstawicieli opozycyjnej inteligencji. W czerwcu 1976 r., po protestach robotniczych w Radomiu i Ursusie, uczestniczył w organizowanej przez Komitet Obrony Robotników akcji pomocy represjonowanym. Od roku 1977 był członkiem Komitetu Samoobrony Społecznej KOR. Wraz z żoną kierował Biurem Interwencyjnym KSS KOR, rejestrującym przypadki łamania praw człowieka i niosącym ofiarom pomoc prawną oraz materialną. Na przełomie lat 1979/80 zakładał Komitet Helsiński. W latach 1980-1981 był wielokrotnie zatrzymywany przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa. W stanie wojennym musiał się ukrywać. W tym czasie zorganizował podziemne Radio „Solidarność”. 29 sierpnia 1982 r. został aresztowany i sądzony w dwóch kolejnych procesach twórców Radia i KSS KOR, następnie był więziony (w latach: 1982-1984). W 1985 r. zorganizował Tydzień Więźnia Politycznego (w dniach 3-10 listopada). Wówczas powołał, również wspólnie z żoną, Polski Fundusz Praworządności i został jego prezesem. Od grudnia 1986 r. kierował reaktywowaną w podziemiu Komisją Interwencji i Praworządności NSZZ „Solidarność”, która zajmowała się dokumentowaniem przypadków represji i pomocą ofiarom. Podczas obrad Okrągłego Stołu zasiadał w podzespole ds. reformy państwa i sądów. Od 4 lipca 1989 r. do 7 listopada 2011 r. nieprzerwanie zasiadał w Senacie RP, gdzie w I, II, IV i VI kadencji przewodniczył Komisji Praw Człowieka i Praworządności. W roku 1998 założył Fundację Obrony Praw Człowieka, która w 50. rocznicę uchwalenia Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka zorganizowała w Warszawie III Międzynarodową Konferencję Praw Człowieka. Jest Kawalerem Orderu Orła Białego Został także odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Za Zasługi dla Litwy oraz portugalskim Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi.


Nagrody m.st. Warszawy przyznane 16 czerwca 2013 roku uchwałą nr LVII/1625/2013:

Maria Aderek, pedagog, wieloletnia dyrektor Szkoły Podstawowej nr 318 w Warszawie. Po objęciu stanowiska dyrektora placówki włączyła się w realizowany przez szkołę program poszerzonej edukacji muzycznej, w ramach tzw. szkół umuzykalniających. Warto podkreślić, że choć laureatka nie jest muzykiem, prowadziła ten projekt z ogromnym zaangażowaniem zarówno logistycznie, merytorycznie i finansowo. Uczestnicy tego programu byli finalistami Warszawskiego Programu Edukacji Kulturalnej oraz wielu krajowych konkursów muzycznych.

Jerzy Bednarczuk, pedagog, pracownik naukowy Wydziału Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW, przez 20 lat członek Komitetu Głównego Olimpiady Matematycznej, rzeczoznawca MEN, autor podręczników szkolnych. Niezwykle zaangażowany w organizację przedsięwzięć służących popularyzacji matematyki. Jest współautorem eksperymentalnych programów nauczania matematyki w liceach i w gimnazjach, a także pomysłodawcą Olimpiady Matematycznej Gimnazjalistów. Marcin Bronikowski, śpiewak operowy. Debiutował na scenie Opery Narodowej w Sofii. Występował na znaczących scenach operowych całego świata, na których kreował najtrudniejsze partie barytonowe. W 2000 roku jako pierwszy polski baryton zadebiutował na scenie Królewskiej Opery Covent Garden w Londynie. Dzięki włączaniu do recitali dzieł narodowych kompozytorów stał się ambasadorem Polski i Warszawy. Jest laureatem honorowego „Srebrnego Asa” za zasługi dla kultury polskiej za granicą oraz „Honorowej Perły 2010”. Otrzymał wiele prestiżowych nagród wokalnych.

Henryk Jerzy Chmielewski, grafik, rysownik i publicysta, całe życie związany z Warszawą, w której się urodził, o którą walczył w Powstaniu Warszawskim i w której mieszka i pracuje. Autor kultowych komiksów opisujących przygody Tytusa, Romka i A’Tomka oraz muralu na budynku Muzeum Powstania Warszawskiego. Odznaczony złotym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Alina Czerniakowska, reżyserka i scenarzystka filmów dokumentalnych, dziennikarka telewizyjna. Specjalizuje się w tematyce historycznej, stawia sobie za cel przybliżenie skrywanej historii Polski. Zadebiutowała filmami o Ignacym Paderewskim i Janie Lechoniu. W jej twórczości wiele miejsca zajmuje Warszawa i jej mieszkańcy, a także problematyka religijna. Jest autorką m.in. filmu „Papież Polak”. Uhonorowana medalem „Polonia Mater Nostra Est”.

Jerzy Domański, dziennikarz, publicysta, działacz sportowy, redaktor naczelny „Sztandaru Młodych”, „Przeglądu Tygodniowego” i „Przeglądu”. W latach 1989-1991 prezes Polskiego Związku Piłki Nożnej. Animator wielu wydarzeń społecznych i kulturalnych. Prowadzony przez niego tygodnik „Przegląd” od lat jest miejscem dialogu społecznego. Na łamach tygodnika porusza także ważne tematy związane z Warszawą.

Lidia Klaro-Celej, pedagog, doradca metodyczny w zakresie kształcenia specjalnego. Pomysłodawczyni i propagatorka nowych rozwiązań i form pomocy dzieciom oraz młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie. Organizuje seminaryjne wyjazdy dla warszawskich nauczycieli i dyrektorów szkół specjalnych. Opracowała wzór indywidualnego programu edukacyjno-terapeutycznego dla uczniów z upośledzeniem umysłowym.

Regina Lewkowicz, pedagog, dyrektor XIV LO im. Stanisława Staszica i Gimnazjum nr 13, które razem tworzą Zespół Szkół nr 82. Prowadzone przez nią liceum kształci młodzież uzdolnioną matematycznie. Uczniowie Staszica reprezentują Polskę na międzynarodowych olimpiadach, gdzie zdobywają najwięcej medali i wyróżnień spośród polskich szkół. Placówka ta jako pierwsza w Polsce otrzymała tytuł „Szkoły Odkrywców Talentów”. Halina Łabonarska, aktorka teatralna i filmowa, od blisko 40 lat swoje życie artystyczne związała z Warszawą i jej teatrami: Dramatycznym, Polskim, Teatrem na Woli oraz Ateneum. Stworzyła wiele wspaniałych kreacji scenicznych m.in. w „Operze za trzy grosze” Brechta, „Onych” Witkiewicza czy „Pensji Pani Latter” Różewicza. Zagrała też w ponad 20 filmach. W 1979 roku została uznana za najlepszą aktorkę pierwszoplanową na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku. Wielokrotnie nagradzana za niezwykłą osobowość artystyczną.

Katarzyna Łaniewska-Błaszczak, aktorka teatralna i filmowa. Absolwentka PWST w Warszawie, występowała na stołecznych scenach Teatru Polskiego, Dramatycznego, Narodowego i Ateneum. Była przewodniczącą warszawskiego oddziału ZASP. Jej najbardziej znana rola to postać babci Józi z telenoweli „Plebania”. Zagrała w kilkudziesięciu filmach fabularnych i serialach telewizyjnych. Występowała w programie „Ziarno” emitowanym w TVP. Otrzymała odznakę Za zasługi dla Warszawy, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, złoty medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” oraz Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.

Jerzy Owsiak, dziennikarz radiowy i telewizyjny, działacz charytatywny, założyciel i prezes Fundacji Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Pomysłodawca i realizator corocznego Finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, twórca jednej z największych cyklicznych imprez muzycznych „Przystanek Woodstock”. Przez 21 lat działalności WOŚP zebrała ponad 540 mln zł, które zostały przeznaczone na zakup sprzętu medycznego. Odznaczony został Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Anda Rottenberg, historyk sztuki, krytyk, w latach 1993-2001 dyrektorka Galerii Zachęta w Warszawie. Przez wiele lat zabiegała o utworzenie w Warszawie Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Założycielka jednej z pierwszych niezależnych fundacji sztuki w Polsce, członkini Rady Muzeum Sztuki Nowoczesnej i Muzeum Narodowego w Warszawie. Autorka wielu książek i wystaw. Kuratorka polskich wystaw m.in. na Biennale Sztuki w Wenecji, w Stambule, Kwanju i São Paulo. Odznaczona Krzyżem Oficerskim i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Barbara Różewska, działaczka samorządowa i społeczna, podejmująca wiele inicjatyw na rzecz mieszkańców warszawskich spółdzielni mieszkaniowych w obronie ich interesów, rozwoju samorządności i podmiotowości wspólnot spółdzielczych. Była radną dzielnicy Wola, członkiem Zarządu Stowarzyszenia „Konfederacja Warszawska”. W celu zintegrowania mieszkańców Warszawy założyła Stowarzyszenie Mieszkańców Grunt to Warszawa oraz zainicjowała wydawanie Biuletynu Mieszkańców Warszawy „Głos Syreny”.

Tomasz Sikora, fotograf, twórca plakatów teatralnych i filmowych oraz ilustracji książkowych. Jego projekty fotograficzne były wystawiane w Muzeum Sztuki Współczesnej w Centrum Pompidou w Paryżu oraz w wielu innych krajach. W 2001 roku wraz z Andrzejem Świetlikiem, powołał do życia Galerię Bezdomną, czyli galerię bez stałego adresu, która promuje fotografie niezależną. Inicjatywa ta daje młodym fotografom możliwość zaprezentowania swoich prac w kraju i zagranicą Wielokrotnie nagradzany za kreatywność w fotografii.

Krystyna Starczewska, polonistka, filozof, pedagog, współpracowniczka KOR-u i uczestniczka obrad Okrągłego Stołu. Odegrała ogromną rolę w ruchu inicjującym tworzenie szkół społecznych, współtworząc jedną z pierwszych takich szkół w Polsce, tj. I Społeczne Liceum Ogólnokształcące w Warszawie przy ul. Bednarskiej, a następnie 20. Społeczne Gimnazjum w Warszawie przy ul. Raszyńskiej, którego jest obecnie dyrektorem. Odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Jolitta Stępniak, menedżerka i animatorka kultury, autorka i realizatorka wielu projektów skierowanych do warszawiaków, które mają charakter społecznokulturalny, artystyczny oraz edukacyjny na rzecz społeczności Warszawy, działaczka samorządowa, nauczycielka. Organizowała m.in. wędrujący festiwal sztuki i animacji „Karawana Europy” - skierowany przede wszystkim do mieszkańców małych miejscowości, Festiwal Twórczości Osób Niepełnosprawnych „Radość Tworzenia” - wspólne przedsięwzięcie Warszawy i różnych ośrodków Mazowsza oraz projekt Arteterapię – Kultura przeciw Wykluczeniu.

Marek Tarczyński, historyk wojskowości, redaktor naczelny „Wojskowego Przeglądu Historycznego", pułkownik Wojska Polskiego w stanie spoczynku. Od lat bada dokumentację Bitwy Warszawskiej 1920 roku. Publikował prace poświęcone historii Powstania Listopadowego, Wojny polsko-bolszewickiej oraz zbrodni katyńskiej. Współzałożyciel Komitetu Historycznego Badania Zbrodni Katyńskiej. Honorowy prezes Towarzystwa Przyjaciół Woli, wieloletni prezes wolskiego oddziału Towarzystwa Przyjaciół Warszawy, inicjator budowy pomnika „Electio Viritim”, współautor książki „Historia Woli”.

Bohdan Tomaszewski, żołnierz AK, uczestnik Powstania Warszawskiego, dziennikarz, komentator sportowy, tenisista, mistrz mowy polskiej, propagator zasady fair play. Rozpoczął pracę jako dziennikarz sportowy w „Expressie Wieczornym”, później został sprawozdawcą radiowym i telewizyjnym, komentując przez ćwierć wieku m.in. letnie i zimowe igrzyska olimpijskie. Od 1968 r. organizuje coroczny turniej tenisowy dla młodzieży do lat 16 „O Puchar Bohdana Tomaszewskiego”. Laureat Diamentowego Mikrofonu. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Ksiądz Henryk Zieliński, redaktor naczelny tygodnika „Idziemy”, który chociaż zyskuje ogólnopolski zasięg, jest mocno zakorzeniony w Warszawie. Angażuje do współpracy wielu znanych dziennikarzy oraz duchownych. Czasopismo wiele miejsca poświęca sprawom Ojczyzny, Kościoła i rodziny. Stałe miejsce zajmują w nim kwestie dotyczące Warszawy. Często wypowiada się na temat życia społecznego i religijnego.

Jan Żaryn, historyk, profesor nauk humanistycznych, dyrektor Biura Edukacji Publicznej IPN. Stoi na czele Warszawskiego Komitetu Społecznego Obchodów „Dnia Żołnierzy Wyklętych”. W pracach naukowych wiele miejsca poświęca dziejom najnowszym, a szczególnie historii Kościoła Katolickiego w Polsce w XX wieku. Prowadził wykłady w warszawskich liceach, Parafii św. Zofii oraz na Uniwersytecie Trzeciego Wieku. Nieprzerwanie od 40 lat kwestuje na Cmentarzu Powązkowskim. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Dom Artystów Weteranów Scen Polskich, unikalna w skali Europy placówka. Został wybudowany w 1927 roku ze składek członków Związku Artystów Scen Polskich i darowizn miłośników teatru, z myślą o emerytowanych artystach.
Wzniesiony z inicjatywy aktora Antoniego Bednarczyka. Dom Aktora, stworzony i prowadzony przez środowisko aktorskie zapewnia swoim pensjonariuszom opiekę i poczucie bezpieczeństwa.

Stowarzyszenie Rodzin i Przyjaciół Osób Głęboko Upośledzonych „Maja”, organizacja, której celem jest umożliwienie jak najwyższego poziomu funkcjonowania psychofizycznego i społecznego osobom z niepełnosprawnością intelektualną. Prowadzi Ośrodek Terapeutyczno-Rehabilitacyjny, w którym odbywają się dzienne zajęcia specjalistyczne z zakresu ogólnego usprawnienia i usamodzielnienia oraz rozwijania kompetencji komunikacyjnych i społecznych. Stowarzyszenie obchodzące w tym roku piętnastolecie działalności, zostało uhonorowane nagrodą Polcul Fundation z Australii.


Sieć Obywatelska – Watchdog Polska (dawniej Stowarzyszenie Liderów Lokalnych Grup Obywatelskich), organizacja Pożytku Publicznego działająca na rzecz poprawy kontaktów władzy publicznej ze społeczeństwem. Misją stowarzyszenia jest prowadzenie działań na rzecz upowszechniania i realizacji idei dobrego rządzenia. Jej członkowie dbają o przestrzeganie praw obywateli. Organizacja monitoruje respektowanie prawa obywateli do uzyskiwania informacji publicznej. Wyraża opinie w procesie stanowienia prawa, prowadzi bezpłatne szkolenia dla warszawskich organizacji pozarządowych i mieszkańców.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz